Αυτό το μέρος δεν είναι για μένα

Είμαι κρεμασμένος απ' τον μεγάλο πολυέλεο του σαλονιού

κάποιος ακούει το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ

η μουσική περνάει από μέσα μου 

λιώνει τρυφερά τα κύτταρα κι ύστερα γκρεμίζεται απ' το φωταγωγό.

Μια καλησπέρα ακούγεται από ένα στόμα αδιάφορο 

τα μάτια μου μισάνοιχτα καταπίνουν το ημίφως

χαμογελάνε λίγο

έπειτα παίρνουν την ανέκφραστη μορφή του τέλους.

Είμαι κρεμασμένος απ' τον μεγάλο πολυέλεο του σαλονιού 

και η αγάπη είναι ένα αστέρι που πέφτει

σε μια αλησμόνητη πατρίδα και την καίει.

Χρήστος Κάρτας

αδημοσίευτο