Φοβάμαι τον κρότο των λέξεων.
Πάντα διάλεγα μια γωνιά να κρύψω, να κρυφτώ.
Κι ας ήταν ετούτη η γωνιά καταμεσής του κόσμου.
Ίσως γι' αυτό από παιδί στα όνειρά μου
στήνω συχνά ένα πρόχειρο, αυτοσχέδιιο δωμάτιο
λίγο από κουκλόσπιτο, λίγο από καταιγίδα
καμωμένο από ύφασμα γερό για να αντέχει.
Ίσια για να χωρέσει τα λόγια τα άσαρκα.
Γιατί τι θα ήταν τα λόγια μας, δίχως ετούτη την βροχή;
Τι θα ήταν η ζωή δίχως την αγάπη;
Γιώτα Αθανασίου
από τη συλλογή Μια σκάλα για το θαλασσί, 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου