διασχίζει απαλά το ποτάμι.
Είναι διάφανο.
Βλέπω τη φλόγα της ψυχής μου
να δροσίζεται, ν' απαλύνει τον πόνο.
Και λίγο πιο μπροστά
ένα άλλο πλοίο
γαλάζιο και χρυσό
διασχίζει το ποτάμι
για να περάσει στον ωκεανό
όπου σε λίγο αρχίζει
τα ταξίδι της ζωής.
Βλέπω την ψυχή της
ν' απελευθερώνεται
τον πόνο να εξαφανίζεται.
Σε λίγο θα πούμε το στερνό αντίο.
Υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή
προστασίας.
Εκεί αποχαιρετιούνται
όλοι οι αγαπημένοι
εκεί συγχωρούν και συγχωρούνται
εκεί η αγάπη εξαγνίζει και
ελευθερώνει.
Κατερίνα Κουτσογιαννοπούλου
από τη συλλογή Πτερόεντες εν τη ερήμω, 2016
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου