Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009
Τα λυπηρά (επιλογή)
Μικρή Κλίμαξ της Ψυχής και του Θανάτου
Με λίγα ρούχα αιματωμένα βρέθηκε νεκρός
στη θερινή σελήνη και οι φυλλωσιές
του έδιναν τώρα τη δόξα που είναι
πάνω απ’ τις επιθυμίες καιρός
ακίνητος στους ήχους τους καθηγιασμένους.
Είχε μια φοβερή πληγή στην καρδιά του
κι άλλες ακόμη
στη λεκάνη στα χέρια μεσ’ στο σεληνόφως
έβγαινε απ’ όλο το σώμα του η ομορφιά
σμίγοντας με τα χώματα.
Και μια στιγμή ο θεός έστειλε άγγελους γύρω του
άνθη φλογερά, ιμάτια από λευκή σιωπή
της νύχτας η κλίμαξ αυτός
ανέρχεται με λίγα ρούχα αιματωμένα.
Από τον Κήπο μου στ’ Ανάπλι
Χειμωνικά μου χρώματα οι αποθήκες το μικρό τρένο
με ουράνιους καπνούς
χρωματιστά παιδιά κορδέλες
οι έλληνες με βάσανα και δάφνες
και ο θεός μας τόσο πατρικός υάκινθε.
Ανάληψη ζωαρχική
μικρό τρένο με τους ουράνιους καπνούς.
Η Ελένη των Ποιητών
Είναι σκιά
ενός άστρου που φλέγεται
της λεμονιάς το άρωμα Λευκή.
Χρόνια του έαρος
ω χρόνια καπνισμένα κι ο ουρανός αλήτευε στυφός.
Ελευθερώσετε τον ύπνο για την ωραιότητα
στο άλλο βράδυ πάνω σε φύλλα
τα νεκρά μου οστά.
Νίκος Καρούζος
από τη συλλογή Ποιήματα, 1961
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
5 σχόλια:
Τόλη μου προσωπικά, τρέφω εκτίμηση στο κίνημα του υπερρεαλισμού ή σουρεαλισμού!
Αυτό δεν θα πει ότι μ΄αρέσουν όλα!
Είχα διαβάσει στο βιβλίο του Σωτήρη Τριβιζά, "Το σουρεαλιστικό σκάνδαλο - Χρονικό της υποδοχής του υπερρεαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα", ότι όσοι έπαιρναν το κίνημα στα σοβαρά, όπως ο Ελύτης, ο Εμπειρίκος και ο Εγγονόπουλος, το εισήγαγαν με τον όρο υπερρεαλισμός. Όσοι το διέσυραν προτίμησαν το λιγότερο εύηχο σουρεαλισμός.
Και υπάρχει και η σχετική κριτική στο «Δεν έχουμε κυδώνια»,που έγραφε ο Εμπειρίκος στην «Υψικάμινο».
H κριτική/απάντηση στο «Ελεύθερον Βήμα» της 9ης Νοεμβρίου του 1935 από τον Ν. Γιοκαρίνη ήταν, «Καλά που δεν έχουμε κυδώνια, γιατί θα σου άστραφτα, φίλτατέ μου, ένα κατακούτελα να ιδής τρύπα μια φορά».
Για τους ίδιους στίχους δε, ο Στρατής Μυριβήλης είχε γράψει: «Αυτό το ζήτημα φαίνεται να απασχολή ζωηρά τον ποιητήν. Αν έχωμεν κυδώνια ή δεν έχομεν. Αν ήτο ολιγώτερον συρρεαλιστής και περισσότερον προνοητικός, θα ανησυχούσε μάλλον να μάθη αν έχωμεν λεμονόκουπες».
Έτσι για να γελάσουμε και λίγο...
Ο Νίκος Καρούζος, παρά τη λογική και εννοιολογική αποκαθήλωση που κατόρθωσε στην ποίησή του, δεν είναι σίγουρο αν συναισθάνθηκε τον υπερρεαλισμό.
Σε ευχαριστώ, για αυτά που μας δίνεις!
Κάνεις απίστευτη δουλειά!
Φιλιά!
Το άλλο το ξέρεις, Ουρανία μου; Που έδεσαν ένα πινέλο στην ουρά ενός γαϊδάρου και ο «πίνακας» που ζωγράφισε, κουνώντας την, πήρε βραβείο. Με τις σχετικές βαθυστόχαστες αναλύσεις πάντοτε.
Χωρίς πλάκα τώρα. Ο υπερρεαλισμός υπήρξε σημαντικός στην καλλιτεχνική δημιουργία, ιδιαίτερα στη ζωγραφική, καθώς έφερε στην επιφάνεια τις σκοτεινές δυνάμεις του υποσυνείδητου. Ο αρχικός όρος είναι βέβαια σουρεαλισμός, άσχετα αν προσέλαβε μια χροιά γελοιότητας στην Ελλάδα.
Είπα ότι δεν έχω αδυναμία στον υπερρεαλισμό. Παρ' όλα αυτά, μου αρέσει ιδιαίτερα ο Εγγονόπουλος αλλά και ο Εμπειρίκος και έχω ήδη αναρτήσει αρκετά ποιήματά τους. Είμαι όμως επιφυλακτικός όταν ακούω διάφορες κουλτουριάρικες αρλούμπες. Δεν μπορεί ο καθένας να γράφει ό,τι κατεβάζει η γκλάβα του χωρίς κανένα έλεγχο της νοητικής λειτουργίας; Πειράζει που θέλω να καταλαβαίνω αυτά που διαβάζω; Αφού βέβαια τα καταλάβει αυτός που τα έγραψε;
Πέρα όμως από τις θεωρητικές τοποθετήσεις, ας διαβάσουμε και ας χαρούμε τα ωραία ποιήματα. Τέλειωσα και τον δεύτερο τόμο του Καρούζου και επέλεξα πολλά ιδιαίτερα ενδιαφέροντα ποιήματα.
Θα προσπαθήσω λοιπόν να δικαιώσω την προτίμηση και την αγάπη σου.
Καλό βράδυ, γλυκειά μου.
Πόσο συμφωνώ μαζί σου, δεν λέγεται!
Η κουλτουριάρικη αρλούμπα έχει πολύ πέραση...
Σε φιλώ!
Eε τα είπατε όλα !!
απο κοντά κι εγώ να προσθέσω πόση μουσική αρλούμπα και ΑΠΑΤΕΩΝΙΑ έχω λουστεί που έφτασα να ονειρεύομαι καλλιτεχνικό δικαστήριο !!!!!(θεός φυλάξει)
Πάντως να ξεκαθαρίσω πως δεν είμαι γνώστης του έργου του Καρούζου παρά σε πολύ μικρό βαθμό (κυρίως της τελευταίας περιόδου)οπότε και τον "γνώρισα" (που λέει ο λόγος)και είναι άμεσα συνδεδεμένος μέσα μου με εποχή συναισθηματικού τυφώνα.....
(ότι λέω λοιπόν ελέγχεται για βαριά υποκειμενικότητα...)
E, βέβαια σε συναισθηματικό τυφώνα το ξωτικό. Πού θα ήταν, σε γαλήνιες θάλασσες;
Ξωτικούλι μου, μην εξάπτεσαι (λέμε τώρα). Απ' όλα έχει ο μπαχτσές. Αλλά από πάνω λάμπει πάντα το βαθυκόκκινο φεγγάρι σου.
Δημοσίευση σχολίου