Η ποίηση εκπορεύεται από την ενόραση, η επιστήμη βασίζεται στην επαλήθευση των φυσικών φαινομένων, αλλά και οι δύο είναι θαυμαστές μορφές της ανθρώπινης γνώσης. Και ας εκτιμήσουμε ακόμα όσα είπε για την ποιητική εμπειρία μ’ έναν έξοχο τρόπο ένας διαπρεπής δημιουργός, ο Octavio Paz. «Η ποιητική εμπειρία όπως και η θρησκευτική είναι ένα πήδημα θανάτου, μια φυσική μεταβολή που είναι επίσης μια επάνοδος στην καταγωγική μας φύση. Κάθε γλωσσική περιπέτεια παρουσιάζει ένα χαρακτήρα καθολικό, ο άνθρωπος ολόκληρος παίζει τη ζωή του σ’ ένα μόνο λόγο. Η ποίηση είναι ένα επικίνδυνο άλμα ή δεν είναι τίποτα. Είπαν πως η ποίηση είναι ένα μέσο που διαθέτει ο άνθρωπος για να πει όχι σε όλες τις εξουσίες που, καθώς δεν είναι ικανοποιημένες με το να διαθέτουν τη ζωή μας, θέλουν επίσης να καθυποτάξουν τη συνείδησή μας».
«Αφοσιωμένος λοιπόν ο ποιητής σε μια παρόμοια εμπειρία, ταυτόσημη με την παλίρροια του όντος», για να επικαλεστώ πάλι τον Octavio Paz, σε μια τέτοια γνωστική περιπέτεια μέσα σ’ έναν τόσο παγερό και αφιλόξενο κόσμο, προσπαθεί ν’ αντλήσει από τα βάθη του εαυτού του, να ανακαλύψει μέσα του τους τρόπους για να ζήσει και να αναπνεύσει και επομένως η οποιαδήποτε έκφρασή του δεν μπορεί να απεικονίζει παρά την αγωνία ενός ανθρώπου που αγωνίζεται να σπάσει το τζάμι του στενού κελιού όπου τον έχουν φυλακίσει για να μην πεθάνει από ασφυξία. Ο Andre Gide προσδιόρισε περίφημα αυτό το τραγικό αδιέξοδο της τέχνης και της ποίησης στην εποχή μας: «η τέχνη», γράφει «αρχίζει εκεί όπου η ζωή δεν επαρκεί πια να εκφράσει τη ζωή …Σ’ αυτούς τους απελπιστικούς καιρούς είναι λιγότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά, ένα επάγγελμα, μια τέρψη, ένα βίτσιο…Ακόμη λιγότερο μια κοινωνική εξυπηρέτηση. Είναι ένας τρόπος ύπαρξης, μια απόπειρα να αναπνεύσει κανείς μέσα σ’ έναν αποπνικτικό κόσμο».
Τάκης Βαρβιτσιώτης
από το βιβλίο του Ο διάπλους του καθρέφτη, 2008,
Σημειώσεις για την ποίηση
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
16 σχόλια:
Είναι και μια γιορτή όμως η ποίηση. Όπως η χθεσινή ονομαστική γιορτή της Αγγελικούλας ή Λίνας ή Field of Dreams, την οποία φυσικά ξέχασα. Έστω και καθυστερημένα λοιπόν, σου εύχομαι, Λίνα μου, όλα τα καλά του κόσμου. Μια ακόμη πιο ποιητική ζωή από τώρα και στο εξής.
Καλή σου μέρα.
Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου, Τόλη!
Δεν φταις εσύ Τόλη, αλλά η μανία να αλλάζουμε/να μας αλλάζουνε τα ωραία μας ονόματα.
Πολύ θα ήθελα το Κωνσταντίνος, αλλά μου κόλλησαν το Ντίνος και όταν κάποιος με φωνάζει στον δρόμο Κωνσταντίνε δεν γυρνώ.
Χρόνια Πολλά και από μένα Αγγελικούλα/Λίνα/Field of Dreams!
Ας ξεκινήσουμε με τη γιορτή!
Λίνα μας χρόνια πολλά!
Σκορπάω στο λιβάδι σου ευχές, για να φυτρώσουν και να ανθίσουν όλα τα όνειρά σου!
Να είσαι γερή!
Φιλιά
Ντίνο σε ευχαριστώ! (Γιατί μήπως εγώ δίνα σημασία αν κάποιος με φωνάξει Αγγελική;)
Όλγα - Ουρανία καλοδεχούμενες και οι δικές σου ευχές. Και προσθέτω μία ακόμα, να ανταμώσουμε στην Άνδρο την επόμενη φορά που θα πάμε!
Λίνα πού να φανταστώ ότι σε λένε Αγγελική.... Αγγελίνα λοιπόν...χρόνια σου πολλά ευτυχισμένα και δημιουργικά!
Λίνα μου (νομίζω μπορώ να κάνω χρήση του μου έτσι όμορφα όπως νοιώθω εδώ δίπλα σας) τα χρόνια μου πολλά και να είναι καλά και γεμάτα από υγεία.
Εμ ... έχεις ένα δίκιο, Τζούλια! Το Λίνα είναι κομματάκι παραπλανητικό! Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου.
Τάσο μου (κι εγώ!) σε ευχαριστώ για τις ευχές σου και χαίρομαι που απολαμβάνεις την παρέα μας.
Λοιπόν, κατακυρώνεται. Και το όνομα αυτής, από τώρα και στο εξής : Αγγελικούλα. Παρέα με την Ουρανία.
Όπως κατάλαβες Αγγελικούλα μου ο ποιητής, μας ανεβάζει στα ουράνια...
Η ευχή σου πιστεύω να πραγματοποιηθεί και να μπορέσουμε να απολαύσουμε κάποια στιγμή,το φυσικό μας περιβάλλον, στην Άνδρο!
Τελικά Τόλη είσαι και Νονός.
Επόμενο βήμα η πολιτική.
Προσοχή όμως μη διασταυρώσεις το σπαθί σου, ως Ζορό, με κάποιον ντόπιο, που φορές τα μπερδεύει και αντί σε βαφτίσια πηγαίνει σε κηδείες.
Ε, όχι όλο Άνδρο και Άνδρο, Ουρανία μου. Και στη Θεσσαλονίκη έχουμε ανάγκη από επουράνια πλάσματα. Τόση ανάγκη που ήρθε ο Σαλονικιός σε σένα.
Godfather, παρακαλώ. Μου έχει μείνει η συνήθεια από τα πρόσωπα που βαφτίζω στα βιβλία μου. Και μη μου πεις ότι δεν τους πάει! Μόνο ένα ουράνιο πλάσμα θα είχε τέτοια ακτινοβολία στο διαδίκτυο και μόνο ένας άγγελος θα με ανεχόταν εδώ από τον Ιούνιο του 2008. Άσε που την Αγγελικούλα την έχει βαφτίσει ένας συμβατικός (αλλά διορατικός) νονός.
Όχι πολιτική, Ντίνο μου, αλλά ποιητική.
Τόλη μου,η άλλη νονά μου ήταν Γαλλίδα.
Παλμύρα το όνομά της, έχει φύγει απ΄τη ζωή.
Όμορφος άνθρωπος.
Δεν είχε παιδιά και πάντα μου έλεγε τι δεν πρέπει να κάνω.
Σωστή ήταν, γιατί αν μου έλεγε τι να κάνω... θα γινόταν βαρετή!
Όσο για τη Θεσσαλονίκη,σίγουρα μέσα στους επόμενους μήνες θα πραγματοποιηθεί το ταξίδι.
Ο Σαλονικιός, ήρθε μετά από περιπλανήσεις σε διάφορα άγονα και γόνιμα μέρη!
Τον υποδέχτηκα με όλες τις τιμές που αρμόζουν σε έναν γνήσιο Σαλονικιό τσέντλεμαν!
Φιλιά,παραφλυάρισα!
Ορθή επανάληψη:
Από βιασύνη,λάθος
ΤΖΕΝΤΛΕΜΑΝ
Παλμύρα, τι φοβερό όνομα! Θα μπορούσε κανείς να την ερωτευτεί και μόνο από το όνομά της. Ήταν και Γαλλίδα.
Στα ταξιδιωτικά του ο Καζαντζάκης περιγράφει και τιμά την έννοια του gentleman στην Αγγλία. Τους γνώρισα κι εγώ από κοντά. Κατά σύμπτωση, ο γιος του δημάρχου του Λονδίνου, Lord Mayor Inglefield, ήταν τα χρόνια εκείνα συνάδελφος μου στην εταιρία. Ωραίος τύπος.
Παρ' όλα αυτά, εγώ Σαλονικιός είμαι και το αίμα νερό δεν γίνεται. Όταν, μαζί με την ευθύτητα, εμείς οι βόρειοι έχουμε και ευγένεια, όπως πιστεύω ο Κώστας σου, τότε καταλαβαίνω γιατί του έχεις τόση αδυναμία.
Τυχερέ Κώστα!
Δημοσίευση σχολίου