Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
17 σχόλια:
Για το ελάχιστο ο αγώνας. Μα ποιος το συνειδητοποιεί; `Ολα μας φαίνονται τεράστια και σημαντικά στο μικρόκοσμό μας. Ζούμε και σκεφτόμαστε λες και είμαστε αιώνιοι και μοναδικοί. Μόνο μπρος στο θάνατο βλέπουμε την ωμή αλήθεια της ματαιότητας.
Αυτή η ωμή αλήθεια της ματαιότητας είναι πολύ έντονη μέσα μου, ΙΖΑ. Ξέρω πως τίποτα δεν θα μείνει. Και διαμαρτύρομαι με τον μοναδικό τρόπο που ξέρω. Με την αγάπη και το πάθος για δημιουργία.
Καλώς "ζούμε και σκεφτόμαστε λες και είμαστε αιώνιοι" μακάρι όμως να υπάρχει συγχρόνως "αγάπη και πάθος για δημιουργία", ΙΖΑ και Τόλη, διότι "Δεν υπάρχει αληθινή ηδονή, εκτός από εκείνη που δίνει η δημιουργικότητα. Είτε φτιαχνει κανείς μολύβια, είτε μπότες, είτε ψωμί, είτε παιδιά. Χωρίς δημιουργία, δεν υπάρχει αληθινή ευχαρίστηση" (ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΤΟΪ)
Καλό ξημέρωμα και καλό μήνα!
Σοφός ο Τολστόι. Καλό μήνα, ΙΖΑ, καλό μήνα, Ντίνο, καλό μήνα σε όλους.
Καλό μήνα φίλοι μου με πολλές ευχές λοιπόν για το μοναδικό σκοπό στη ζωή: το πάθος για δημιουργία αλλά και την ασταμάτητη εργασία για ν' αφήσουμε κι εμείς το στίγμα μας με το γρήγορο πέρασμά μας απ' αυτόν τον κόσμο. Να βάλουμε έστω ένα μικρό λιθαράκι σ' αυτό το τεράστιο οικοδόμημα που λέγεται ανθρώπινος πολιτισμός και κληροδοτείται στις επόμενες γενιές.
Καλό δημιουργικό μήνα, ας είναι και με ήχους ή λέξεις παράταιρες.. το τίποτα είναι που τρομάζει..
Καλημέρα σε όλους!
Όταν μου τηλεφωνούσε πριν χρόνια ο εγγονός μου (δωδεκάχρονος σήμερα) και τον ρωτούσα τί κάνει μου απαντούσε "τίποτα". Του έλεγα τότε "αυτή η λέξη δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο". Τώρα όταν τον ρωτώ απαντάει "ζωγραφίζω", "γράφω",
"τακτοποιώ το δωμάτιό μου", "βλέπω τηλεόραση" και άλλα παρόμοια.
Καλημέρα Margo!
"για το ελάχιστο ο αγώνας"
τι δυνατός στίχος και τι υπέροχες εικόνες...
Καλημέρα σε όλους λίγο καθυστερημένη λόγω της Κυριακάτικης σύναξης των παλιών συμμαθητών στην καφετέρια του Πανοράματος.
Παρακαλώ, δημιουργικά πλάσματα, περάστε και από δίπλα στον Πλοηγό, για να ευχηθείτε στην Μωβ μας για τα σημερινά της γενέθλια. Προσφέρει tούρκικο καφέ με σάμαλι υπό τους ήχους μιας μακρινής φυσαρμόνικας και με τη θέα ενός χαρταετού που υψώνεται πάνω απ' τα κάστρα της Θεσσαλονίκης.
Ένας μήνας που αρχίζει με τα γενέθλια της Τζούλιας δεν μπορεί παρά να είναι καλός.
Πόσοι ήχοι παράταιροι... πόσοι ήχοι ταιριαστοί... πόσες όμορφες και οδυνηρές στιγμές έχει η ζωή μας. Συγκλονιστικό ποίημα, Τόλη.
Κανένα όμως ήχο παράταιρο δεν έχει το ποίημα ούτε η εικόνα της Τζούλιας, Λίνα μου. Και το ελάχιστό τους είναι ήδη πολύ. Όπως ίσως και της ζωής μας.
Απορία: πού βρήκες τα εξώφυλλα της Έλσας πάνω δεξιά; Eυχάριστη έκπληξη.
Kαλό μήνα σε όλους!
Τόλη μου, πολύ δυνατό ποίημα!
Φιλιά
Υ.Γ.Σε ευχαριστώ που μας ενημέρωσες για τα γενέθλια της αξιολάτρευτης Τζούλια μας!
Σαφώς και όχι (τίποτε παράταιρο στο ποίημα ή την εικόνα της Τζούλιας). Όσο για τα εξώφυλλα, ο ... γκούγκλης να είναι καλά! Χαίρομαι που σου άρεσε.
Καλό μήνα, Ουρανία μου. Ο Βασίλης Ιωαννίδης είναι ζωγράφος, ποιητής και κριτικός της λογοτεχνίας. Διαθέτει τον μικρό εκθεσιακό χώρο Δίπολο (γκαλερί και βιβλιοπωλείο) στη Δημητρίου Γούναρη, πίσω από τη Ροτόντα.
Σας ενημέρωσα διότι «βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόκευτος», όπως έλεγαν και οι φιλόλογοί μας.
Μου άρεσε πολύ, Λίνα μου, και πρέπει να ειδοποιήσω την Έλσα να δεί την ανακοίνωση.
Ναι Τόλη μου τούτο το ελάχιστο ειναι η πεμπτουσία της ύπαρξης και ττης φευγαλέας παρουσίας μας σ αυτό το ξένο κι αδιάφορο σύμπαν.Πολύ όμορφο το ποίημα του φίλου σου Τόλη.
Έτσι είναι, Γιάννη μου, πολύ ωραία τα λες. Τις επόμενες μέρες θα αναρτήσω μερικά ακόμη από τα ποιήματα της τελευταίας σοδειάς του Βασίλη.
Δημοσίευση σχολίου