Δωρητής Σώματος

Αυτός που κάποτε το δώρο μου θα λάβει
- να βλέπει με τα μάτια μου -
ίσως κι αυτές τις λιγοστές γραμμές διαβάσει.
Η μεταμοσχευμένη όραση
απ’ τη δική μου οπτική γωνία
τότε θα τις παρατηρήσει
και στην αρχή τους θα προστρέξει.

Πριν καν γραφτούν,
πριν γίνουν σκέψη, σχέδιο, ποίημα
και άθελά του την παρούσα εικόνα θ’ αναπλάσει.
Το βροχερό απόγευμα
με τον πικρό καφέ στο πλάι
και την ιδιάζουσα ερωτική θλίψη.

Μολύβι και χαρτί θα πάρει
να καταγράψει το γεγονός.
Έτσι, το ποίημα θα ξαναβρεί
κι εκείνο τη χαμένη όρασή του.

Κι αν κάποτε τυχαία συναντηθείτε
- εσένα εννοώ, πάντα εσένα -
χωρίς να θέλει, μια στιγμή θα σταματήσει.
Με το δικό μου βλέμμα
τρυφερά θα σε χαϊδέψει
κι όταν χαθείς δυο βήματα πιο πέρα,
η ίδια εκείνη θλίψη θα τον κυριέψει.

Αλέξανδρος Φερέντης - Αρώνης
από τη συλλογή Επιχείρηση Μυστικός Δείπνος, 1987