και του Πάνου Θασίτη
με την έσχατη λάμψη των ματιών
εισπλέουμε στον άπειρο χρόνο
με την έσχατη λάμψη των ματιώνστο έλεος που συνθέτουν τα φωνήεντα της σιγής
σε μιαν άλλη διάσταση ανήκουμε τώρα
προσπελάσαμε το απαγορευμένο υψίπεδο
που εκμηδενίζει την ανθρώπινη οδύνη
κατακτήσαμε τη θάλασσα της ουτοπίας
ακούσια εγκαταλείποντας στον γρανίτη
το οπτικό πεδίο της οπισθοφυλακής
από μας δεν μπορείτε πια να ζητήσετε
ούτε μία προσωρινά παρήγορη αυταπάτη
η ψυχή μας πάλλεται και δονείται
σε χώρο της αιώνιας απουσίας
υπήρξαμε ένα παιδικό μυστικό
που συγχέεται με τ' όνειρο
και παραμένει ανεξιχνίαστο
από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη
ανεμίζοντας της ουτοπίας, 1997
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
κοιτάζοντας ψηλά ένα κύκλος τα θαύματα
με κυκλώνουν, με συνοδεύουν
ένα ένα τα βήματα θηλάζουν μια μυστική αιωνιότητα
εκκωφαντική σιωπή την αγκαλιάζει
οι πιο έρημες χώρες που έζησα
ήταν εκείνες που δεν είδε κανείς από μακριά να πλησιάσει
Σ' ευχαριστώ για την ποιητική ανταπόκρισή σου, φίλε μου. Η θλίψη σου ταιριάζει με τη δική μου θλίψη.
Έριξα μια ματιά στο ιστολόγιό σου και μου άρεσε. Μόλις βρω τον χρόνο, θα το δω πιο προσεκτικά. Σου εύχομαι κάθε εκπλήρωση.
Δημοσίευση σχολίου