Δεν είμαι μόνος

Φωνάζει ο βοριάς κι οι βράχοι ορμούν προς τα σύννεφα
χαιρόμαστ' εμείς μέσα σε τούτο το χάος.

Γη σκοτεινή, χωράφια, τα πράσινα χέρια του δάσους μας
Κάμε ω νύχτα να ζήσει
το βρέφος αυτό.

Φωνάζει ο βοριάς στο καλύβι
και του γύπα η φωνή και του φιδιού το σούρσιμο.
Μεθώ απ' το μελίσσι που μου φέρνει
από φύλλο σε φύλλο κι άνθος σ' ανθό τη γλυκιά
φωνή του κόσμου.
Δεν είμαι μόνος μες στους θάμνους των ψυχών.

Ζήσης Οικονόμου
από τη συλλογή Αιθρία σιγή, 1976