Η άλλη πολιτεία

Υπάρχουν πολλές διασταυρούμενες μοναξιές - λέει - πάνω
και κάτω κι άλλες ανάμεσα. αλλιώτικες ή όμοιες, αναγκαστικές,
επιβλημένες ή σαν επιλεγμένες, σαν ελεύθερες - διασταυρούμενες
πάντα.
Όμως, βαθιά, στο κέντρο, υπάρχει μόνο η μια μοναξιά - λέει.
μια κούφια πολιτεία, σχεδόν σφαιρική, χωρίς καθόλου πολύχρωμες
ηλεκτρικές ρεκλάμες, καταστήματα, μοτοσυκλέτες, μ' ένα λευκό,
κενό, ομιχλώδες φως, διακοπτόμενο από σπινθήρες αγνώστων
σηματοδοτήσεων.
Σ' αυτή την πόλη κατοικούν από χρόνια οι ποιητές. Βαδίζουν
άηχα με σταυρωμένα χέρια, θυμούνται αόριστα, λησμονημένα
γεγονότα, λέξεις, τοπία, ετούτοι οι παρηγορητές του κόσμου,
οι πάντα απαρηγόρητοι, κυνηγημένοι απ' τα σκυλιά, τους
ανθρώπους, τους σκόρους, τα ποντίκια, τ' αστέρια, κυνηγημένοι
κι απ' τις ίδιες τους τις ειπωμένες ή ανείπωτες λέξεις.

Γιάννης Ρίτσος
από τη συλλογή Χειρονομίες, 1977