Ζωή χαλασμένη

Άνθρωποι σφάγια σαρκοβόρων/ κυματορροές φοβισμένων/ στα σπίτια κλείστηκαν/ τάχα σε ζώνη ουδέτερη/ σε μιαν άδεια παντέρημη πόλη/ σκοτεινή και ανίερη/ που τις πομπές της κρύβει/ τυφλοπόντικες/ τους δρόμους της σκάβουν/ χτυπιούνται οι μέρες της/ σαν πορτοπαράθυρα/ ζωής ανεπισκεύαστης// .............................................................................. άνθρπωποι που ησύχως πεθαμένοι/ αναρωτιούνται με πόσα καρφιά/ ο ήλιος στον ουρανό στερεώθηκε/ τις ώρες που έμπαιναν όλο και πιο βαθιά/ μες στο πικρό του τάφου τους σκοτάδι// .............................................................................. Βίκυ Δερμάνη// από τη συλλογή Μικρές ταριχεύσεις, 2021