ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΞΙΑ

Μαζί αγαπήσαμε την ανύπαρκτη όχθη/ η μνήμη του ανέμου/ μας προσπερνά/ η αγάπη ντυμένη το άπιαστο/ συντρίβει τον θάνατο/ στη νιότη άλλης ακτής/ θα ξαναβρεθούμε/ έξω απ’ το χρόνο.// .................................................................. Το αντίο κωδικός θύμησης/ από σύμπαν και μοναξιά/ όλα έχουν μάτια και θυμούνται/ ωκεανοί γαλαξιών στο χέρι του Θεού/ οι αιωνιότητες πεθαίνουν και ξαναγεννιούνται.// ....................................................................... Κάποιος σ’ ένα ανοιχτό παράθυρο/ μαθαίνει να τραγουδά/ προσπαθεί να κατανοήσει τον κόσμο/ με παίρνουν οι λέξεις/ μ’ ανασηκώνουν ψηλά/ σ’ ένα περίπατο στο θαύμα.// ....................................................................... Βασίλης Φαϊτάς/ από τη συλλογή Σκάτκι με την αιωνιότητα, 2021