Χωρίς αναπνοή

Μέσα στα ποιήματά μου βαλσαμωμένα πουλιά/ποιήματα/άνθρωποι/ ταξίδια που ονειρεύτηκα/εσύ που δεν υπήρξες/ ο αριθμός 16 έξω απ΄το σπίτι της Κυψέλης/ στον τρίτο όφορο η φωνή σου που ξεχνάω/ η μυρωδιά του χώματος στα χέρια σου/ το σφύριρμα του στο μπαλκόνι/ η φυσαρμόνικα που χάλασε// Γράφω/ γράφω χωρίς κόμμα/άνω τελεία/αναπονοή// αυτό το ποίημα έχει άρωμα γεράνι/όχι γιασεμί/ άγριο νυστολούλουδο απ' τις αυλές του Βόλου/ τότε που ήμουν δώδεκα ετών και αγαπούσα ένα αγόρι/ που έξι χρόνια αργότερα πεθαίνει.// δεν είμαι εγώ σκληρή/ η ζωή είναι// μα συνεχίζω/ να περπατώ ξυπόλητη/ να βλέπω όνειρα που βγαίνουν/ να σε αισθάνομαι κοντά μου σαν να είσαι/ να ερωτεύομαι κάθε φορά πιο δυνατό// -γιατί είναι ο έρωτας, αγάπη μου, αντίδοτο θανάτου// Δέσποινα Ντάση από τη συλλογή Μνήμες μικρού μήκους, 2020