Τρίτη 16 Μαρτίου 2021

Ό,τι γράψαμε

Δεν ήταν ποιήματα ό,τι γράψαμε/ κουρέλια της απελπισίας ήταν κι ίσως/ κάποτε συρραφτούν ν' αρμολογήσουν/ την όψη της πραγματικής μας μέρας// Κωστής Παπακόγκος από τη συλλογή Στον ίσκιο του πουλιού, 2020

2 σχόλια:

Άστρια είπε...

Πάντα ωραίες επιλογές στο λιβάδι αγαπημένε μας ποιητή!:)

Όμως για την άνοιξη, που πάντα έρχεται, θα διαλέξω κάποιους άλλους στίχους:

"κρύβω μέσα μου ένα παιδί
με τις τσέπες γεμάτες μπίλιες
μέσα στον χειμώνα
...................
που λαχταράει τα ζεστά κάστανα
τη γειτονιά και τους φίλους
την άνοιξη που θάρθει"

Poet είπε...


Χαίρομαι που γίνεται κάποιο σχόλιο, ιδίως από σένα κορίτσι των άστρων, στο έρημο τώρα τοπίο των ιστολογίων. Σε ευχαριστώ και για τους δικούς μου στίχους. Και στη μοναξιά υπάρχει αγάπη !!