Δεκέμβρης, σύννεφα και αιθαλομίχλη
ψάχνω αιτίες που τα μάτια μου θαμπώνουν
το κρύο σαν μανδύας με τυλίγει
όνειρα μαύρα κάθε βράδυ με κυκλώνουν.
Κλείνω τα μάτια, μη φανεί που κλαίω
χιλιάδες μάτια με τρυπούν σαν με κοιτάνε
νύχτες λευκές με στήνουνε στον τοίχο
δύσκολες μνήμες επικίνδυνα ρωτάνε.
Ζαλίζομαι, παραπατώ και πέφτω
μέσα σου λήθαργου το μαύρο το μπουντρούμι
σαν πειρατής σε μπάρκο που βουλιάζει
πνίγω την έλλειψη σ' ένα μπουκάλι ρούμι.
Θεοχάρης Παπαδόπουλος
από τη συλλογή Μεταμοντέρνες αυταπάτες, 2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου