Όταν με κοιτάς

 

Όταν με κοιτάς στα μάτια σκορπίζω. 

Γίνομαι σαν τον ανθό του γαϊδουράγκαθου,

φυσώντας το - άυλο, ένα με τον χαμό.

Σαν τον σπόρο που αιωρείται στο πουθενά,

πεθαίνοντας με εγγύηση παντοτινή την άλλη μέρα. 

Όταν με κοιτάς αγκυλώνω.

Γίνομαι σκουριασμένο παλιοσίδερο,

παίρνοντας πάνω του όλη την πρωινή υγρασία. 

Σαν το αγκυλωμένο χέρι ενός νεκρού,

που αφέθηκε στη μοίρα του αγνοούμενου.

Όταν με κοιτάς αδειάζει το αίμα μου.

Γίνομαι μια αφυδατωμένη γλαδιόλα,

μαραμένη,

ζητιανεύοντας την υγρασία του χαμόγελου. 

Σαν το διψασμένο χωράφι

που σχίστηκε απορώντας

πως το πολύ γίνεται ελάχιστο.

Όταν με κοιτάς αφήνεις δυο τρύπες στα μάτια μου.

Όταν με κοιτάς αφήνεις δυο τρύπες 

στην καρδιά μου.

Κωνσταντίνος Ν. Μπαμπίλας

από τη συλλογή 22 αντινικότ, 2018