Γεννάει κανίβαλους η ομορφιά.
Κοιτάς ένα τοπίο ανέλπιστο
Τ' απέναντι κορίτσι όλο δροσιά
Την άσπιλη πανσέληνο μες στ' άσπρα της.
Και αφρίζοντας
Θες με τα νύχια σου να γδάρεις το τοπίο
Να κάνεις το κορίτσι μια μπουκιά
Να τραγανίσεις το φεγγάρι ακέραιο
Να τρέξει
Αίμα στο δικό σου αίμα η ομορφιά.
Να τρέξει αίμα.
Αντώνης Φωστιέρης
από τη συλλογή Θάνατος ο Δεύτερος, 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου