Η ρίζα μας

 

Στέκομαι σε μιαν ακτή αυτού του χωροχρόνου

παράμερα αφρίζουνε με φως όσα συμβαίνουνε

άνθη λουλουδιών διακόπτουνε μιαν όσμωση 

αλέθοντας τα τετελεσμένα μαζί με τα μελλούμενα

για να συμβούμε τώρα,

συνεκδοχικά και -τάχα - αμετάκλητα

ενώ η ρίζα μας - είναι τόσο φανερό -

είναι μονάχα εκτός του χωροχρόνου

κι όμως ξεραίνεται στην άμμο τη κατάλευκη 

στην όχθη αυτού που μας εκπέμπει

Πέτρος Γκολίτσης

από τη συλλογή Σφαχτάρια στο λευκό, 2020