Γλυκές μελαγχολίες

 

Της νύχτας τα φεγγάρια αγαπώ. 

Κάθε που έρχεται Σεπτέμβρης

στην αστροφεγγιά το κορμί μου ακουμπάω

Και συλλαβίζουν χείλη μου

τις μνήμες

Κείνες τις πρώτες 

μελαγχολίες μου γλυκόπικρες.

Αέρινες κ' οι ποτισμένες 

αναμνήσεις. Δειλά

ανέρχονται στο νου ή στην ψυχή

Πώς να αντέξω τις λιακάδες τους.

Την άλλη και τις άλλες μέρες

που δεν μπορώ να σε ξεχάσω

ισιώνω τα μαλλιά μα βρίσκω κόμπους

και πλέκω τη πλεξούδα μου

μήπως μικρές καρφίτσες μου φανούν

 

Και κάθε κόμπος μια χαρά

γέλιο άμα και δάκρυ.

Να ενθυμούμ' εμμένω τις γιορτές:

αν φτάναμε ξανά μαζί 

σε μια υψηλή κορφή μας !

 

Γεωργία Δεμπερδεμίδου

από τη συλλογή Μονόδρομος καθρέφτης, 2018