αναπάντεχα ελευθερώνω το σώμα
-ένας μικρός θάνατος ο ύπνος;-
με νύχια και με δόντια
σκαρφαλώνω στον τοίχο της νύχτας
σπρέι ποικιλόχρωμα στην άκρη της σκέψης
ένα για κάθε πένθος που πλησιάζει
έντονες λέξεις παράγωγα του αίματος
συνθετικά καινούριου χρόνου
-ευτυχές το νέο φέτος-
γράφω συνθήματα πρωτίστως για το ανέφικτο
αλλά το εφικτό
τι χρεία έχει από όνειρο
τι φόβο από εφιάλτη;
Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου
από τη συλλογή Rem, 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου