Εξάλλου οι πάντες έφυγαν, Ιωάννη,

Δεν έχει μείνει πια κανείς

για να ρωτήσω. Μόνος λοιπόν απέναντι στο πρόβλημα. Όμως ποιο

πρόβλημα; Και υπάρχει τάχα λύση; Ποτέ μου δε θα μάθω φυσικά.

Έτσι που περιφέρομαι γυμνός, από τη μια στην άλλη κάμαρα και

ψάλλω τροπάρια κατανυκτικά, σ’ άγνωστη γλώσσα μιας παλιάς

θρησκείας.

Θρησκειολάτρης ορφανός Θεού.

Άνθρωπος δίχως ένταξη στον χρόνο.

Οικοδεσπότης και μαζί επισκέπτης.

Αντίδρομος προφήτης παρελθόντος.

Ορέστης Αλεξάκης
από τη συλλογή Συνομιλίες με τον Ιωάννη, 2020
με Πρόλογο-Επιμέλεια της Ευτυχίας-Αλεξάνδρας Λουκίδου