Η ποίηση ξεκινά εκεί που η πραγματικότητα, με τον τρόπο που την ξέρουμε, παύει να υφίσταται, έξω από τους φυσικούς όρους και τα όρια. Ένα ελάχιστο βήμα πέρα από τη λογική μας και την παραφθαρμένη μας όραση αρκεί για να τη βρούμε. Η ποίηση δημιουργεί τον κόσμο από την αρχή ή καλύτερα τον αναβαπτίζει κι έτσι αποκαθαρμένος αγγίζει το πιο λεπτό μας αίσθημα, τη διαφάνεια και την παρθενικότητα που χάσαμε μαζεύοντας υλικά που μας ήταν άχρηστα. Ως πολύτιμη ξέρει να λανθάνει πίσω από κάθε συνήθεια και εκδήλωση, παίζοντας κρυφτό και ποθώντας να αποκαλυφθεί εκεί που ο αέρας θέλει εξασκημένα στήθη. Είναι μια μικρή κατεργάρα άνοιξη που ζητά να ψαύσει τα πρόσωπά μας, να μεταμορφώσει τη χλωμή όψη του χειμώνα.
Ξανθίππη Ζαχοπούλου
από τη συλλογή Βαθύς ουρανός Βυθός θάλασσας, 2020
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου