Τι απομένει

Κάτω απ' τον ύπνο των σύννεφων
τι ψίθυροι
τι σιγανές φωνούλες.

Aνάμεσα σε φύλλα βιαστικά
και μελωδίες των πουλιών
κατάπληκτος μες στα κουδουνίσματα τ' αγέρα
σε καλαμιές και βράχους
να ΄'μαι σαν ένα μικρό φτερό
που πάλλεται στο φως.

Κι έπειτα
τι απομένει απ' αυτές τις μικρές στιγμές ;
Παρά δύο τρία φωτεινά χαμόγελα
δυο τρεις αναστεναγμοί
και μια ελάχιστη θλίψη
να στροβιλίζονται σαν σκουπιδάκια
που τα σκορπάει ο άνεμος.


Σταύρος Μίχας
αδημοσίευτο