Ταξίδι

Σάν θά πεθάνω μή μέ κλαῖς.
Ο θάνατος μέ… μοίρανε
στήν βρεφική μου κλίνη.
Κάνε μονάχα μιάν ευχή·
νἆν’ τό ταξίδι πού ὀνειρεύτηκα παιδί.
Ταξίδι ἀπόδρασης,, φυγῆς
ἀπό τόν κόσμο τών μεγάλων,
τήν βία τους καί τήν ὀργή.
Δέν θέλω δάκρυα περιττά
στήν νεκρική μου κλίνη·
εἶν’ ἀπό χρόνια μουσκεμένη ἀπ’ τά δικά μου·
γιατί δέν ἔχει ὀ θάνατος
μόνο η ζωή ὀδύνη.
Γέλα λοιπόν, ὅσο μπορεῖς·
ἔχω ἀνάγκη ἀπό χαρά
γιά τό καλό ταξίδι μου
στόν κόσμο τῆς σιωπῆς
καί τῆς γαλήνης.


Ιω-άννα Π. Παχτίτη
από τη συγκεντρωτική έκδοση 
Του ύψους και του βάθους
Ποιήματα 1975-2015 Α'