Η γεωμετρία του Έρωτα

Όταν η άκαμπτη ευθεία μου

Περνάει δίπλα από τις ευλύγιστες καμπύλες σου

Διακαώς επιθυμεί να περιελιχθεί

Σαν τρυφερή αγκαλιά στις θηλυκές μορφές σου.

Δειλά δειλά σιμώνοντας

Κάθε σημείο σου ν’ αγγίξει με χάδια τρυφερά  

Να μπει μες στις σπηλιές σαν βέλος μυτερό  

Να κάνει αναρρίχηση σ’ απάτητα βουνά.

Στο σταθερό του έρωτα σημάδι σου ριζώνω 

Περιστρεφόμενες ευθείες μου τον κώνο σχηματίζουν  

Αρσενικό τρισδιάστατο γεννιέται μ’ ένα πόνο  

Απόλυτη συνύπαρξη λεπτότητας και βίας

Και τα δικά σου σχήματα τυλίγονται μαζί 

Κουβάρι στην αρχή, μετά σε τέλεια σφαίρα  

Λανθάνουσες ζωές, φιλιά, φωτιά είν’ ο πυρήνας  

Απ’ έξω η ομορφιά, η χάρη, πρόκληση ζεστή.

Κινούμαστε μαζί συγχρονισμένα

Στη σφαίρα σου ο κώνος μου ποθεί να σφηνωθεί

Να εκραγεί, μετά να ξαποστάσει

Η σφαίρα σου τον κώνο μου να ισορροπήσει θέλει.

Η σφαίρα πυρακτώνεται και ακτινοβολεί.

Δεν έχουν σημασία οι αρχές

Αν είναι της ευκλείδειας ή παραστατικές

Της ύπαρξης τα σχήματα ενώνονται, αλλάζουν

Την τελειότητα ζητούν, γεννούν άλλες μορφές.

Γιώργος Ρούσκας
από τη συλλογή Αλεξίλυποι Σκιαλύτες, 2012