Στάδιο πρώτο

Είναι άγρια η ζωή χωρίς εσένα.
Το θηρίο μέσα μου με ζόρι το κρατάω συνετό. 
Ξεροκαταπίνω, το χαϊδεύω με τ' ακροδάχτυλά μου
ταϊζοντάς το ψέματα και όνειρα.
Κάπως πρέπει να το κρατήσω ζωντανό. 

Αγριεύει, θυμώνει, με κατηγορεί.
Γδέρνει τα νύχια στο κλουβί του
και ύστερα λυπημένο, κουρνιάζει χάμω.  

«Θα συνηθίσεις» του λέω σιγανά.
Μα οι μέρες δεν κερδίζονται με ψέματα.
Το βλέμμα του μέσα μου πονάει.
Θυμίζει αργό θάνατο.
Σώμα σκέτο,
να παλεύει με το τίποτα για τη ελπίδα.


Μαριάνα Λαλαούνη
από τη συλλογή Έρμαιο, 2019