Ευτυχής απάτη

Αναρωτιέμαι πού να μετακόμισες
και μάλλον μετανάστευσες γι’ αλλού
χωρίς προειδοποίηση καμιά
έτσι ανενδοίαστα,
πλανεύτρα Ευτυχία,
σαν τα εφήμερα έντομα
σαν τους περαστικούς εραστές.
 
Ήσουν θαυμαστά πληθωρική στην προσφορά σου
αφού μπορούσες να κοπείς στη μοιρασιά
σε εκατό κομμάτια ικανοποιητικής
μαγείας σε όσους σε γευτήκαμε
γιατί απ’ τη φύση σου, Ευτυχία, δεν καταδέχεσαι
να δείξεις τέτοιες μιζέριες μοιρασιάς
τόσο άμετρη που είσαι.
 
Μόνο που έμαθα αργά πως είσαι
κόρη της νιότης πιο πολύ
κόρη του ξένοιαστου και αλαζονικού Έρωτα
και της άσβεστης ελπίδας για το ανέφικτο.
Και είδα ακόμη περίτρανα πως είσαι κόρη
της άγνοιας και της απύθμενης αφέλειας.
 
Η γνώση μας που χτίστηκε
με βασανισμένη πείρα
και απώλειες σε αύξοντα ρυθμό
σε έδιωξαν για πάντα κι ανεπιστρεπτί.
 
Η νέκρωση των χρωμάτων
μέσα στην παγωμένη χώρα
πού να αφήσει θέση για σένα, Ευτυχία!

Κι όμως, πόσο μου άρεζες
μέσα στο εφήμερό σου
μέσα στη γλυκιά απατηλότητά σου,
όταν με στήριζες και μού φύτευες φτερά
για να πετάξω στο απέραντο
σαν ανάλαφρο πουλί παντοδύναμο
στην κορύφωση της δημιουργίας!


Περσεφόνη Τζίμα
από τη συλλογή Γαλάζιο μελανό, 2017