Μυρτιά

Η άνοιξη δεν έρχεται τυχαία στον τόπο μας
κάτω απ' τα πόδια μας κι απάνω στα κλαδιά
μήτε τη χάρη δε μας έκανε η μέρα που τη νύχτα
ξεπερνά σε βάρδια κι είν' όλα μας φανερωμένα.
Όλα συμβαίνουν για να αφυπνιστούμε πάλι
Κάθε φορά που σκύβεις να μαζέψεις χαμομήλι 
Μη ντρέπεσαι, Μυρτιά μου, άσε με να σε μυρίσω
Κάθε φορά που σκαρφαλώνεις στα ψηλά ξέρε το 
ιδρώνεις και σταλάζεις άνοιξη στα μάτια μου
Μη ντρέπεσαι, Μυρτιά μου, άσε με να δακρύσω
Τα μάτια δεν πονούν μα τσούζουν βαλσαμόχορτο
της πιο πυκνής συγκέντρωσης και πιάνω
κλαίγοντας απ' τη χαρά, γεμίζω μια φιάλη
δάκρυα ανοιξιάτικα να βγάλω το χειμώνα
που 'χει γυμνά κλαδία να τα ζεσταίνω μόνο. 


Αγγελής Μαριανός
από τη συλλογή Πεζολίβαδα, 2017