Φεγγάρι

Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ’ αρέσουν….. [1]

Ένα ολόγιομο, εγωιστικό φεγγάρι

φιγουράρει απόψε στον  ψεύτη ουρανό.

Μπλοκάρει τη θύμηση,

ρίχνει  παραπλανητικό, αραχνοΰφαντο  μαγνάδι σε πρόσωπα και τόπους,

χαϊδεύει  λες  με γυναικεία  φινέτσα τις αναμνήσεις,

τις πασπαλίζει  με αστερόσκονη,

τις τυλίγει με χαρτί  λησμονιάς.

Η νύχτα, ένα απέραντο θέατρο σκιών.

Οι παλιές αγάπες ξεπετάγονται  από  γνώριμες  γωνιές,

αναστατώνονται στο ρυθμό της ουράνιας μελωδίας,

μπλέκονται στο εφήμερο ταγκό των ψευδαισθήσεων.

Με παρασύρουν στο χορό τους,

με στροβιλίζουν ανελέητα….

Πολύ με ζάλισε απόψε το φεγγάρι  μ’ αυτή του την αδιακρισία……

Αφροδίτη Διαμαντοπούλου

αδημοσίευτο

---

[1] Γ. Σεφέρη «Τελευταίος σταθμός»