Των αποστάσεων

(Μέρες ζηλόφθονες στο παλαιό ανεμολόγιο).
Από τη Σιθωνία ως το Ταίναρο
Μετρούν εργάτες τ' απροσδόκητα φιλιά
Αψιμαχούνε σ' έρωτες.
Θύματα οι μνήμες που εκχωρήθηκαν
Και τώρα ήρθε η ώρα να διανεμηθούν
Στη βραδινή ανάπαυλα που κατακάθεται.
Η σκόνη κι ό,τι ξεβράστηκε 
Ησυχάζει στην αφή.
Απ' το ζεμπίλι μονάχα υπολείμματα και φθόνος
Το ακατέργαστο υλικό για ιστορίες/
Χτίζει ο καθένας το δικό του παρελθόν
Κι ας μη κούρνιασαν στα δέντρα τα πουλιά
Τους μένει στο δείπνο μια ευκαιρία
Να επιθυμησουν ό,τι δεν έζησαν
Και ντύσανε τη ζωή τους όλο λόγια.
Μάθανε αργά πως ύπουλα
πήρε ο κόρακας μακριά
'Την Ελεονόρα. 

Βαγγέλης Τασιόπουλος
από τη συλλογή Οι μπαλάντες των εύχρηστων πραγμάτων,2017