Μεταξύ ουρανού και γης

κοιτάζει

τη ροζιασμένη παλάμη

–φωτογραφία της ζωής–

ορφανή από χάδια

δρόμοι της περιπλάνησης

θαμμένα όνειρα

ανάμεσα στις στάσεις-νεκροταφεία

αφουγκράζεται

τη σιωπή μέσα της

η νύχτα αναπνέει

στον ουρανό ανάβουν τ’ άστρα

αποκοιμιέται

πάνω στην ανάμνηση μιας πόλης

κρεμασμένης στον αέρα

ο ύπνος αμβλύνει

τα εγκαύματα κάτω απ’ τα βλέφαρα

η σελήνη μάρτυρας

της χαμογελά

περήφανη

Κωνστάνς Δημά

από τη συλλογή Asphyxie, 2008