Η καλημέρα

Στη γειτονιά μου, από κάθε παράθυρο
της διπλανής πολυκατοικίας
ξεχύνονται πικάντικες μυρωδιές
και μουσικές σε γλώσσες διαφορετικές
Πολύχρωμες μπουγάδες
στα μπαλκόνια θαρραλέα ανεμίζουν
κι άνθρωποι παράξενοι
τα σκαλιά της ανεβοκατεβαίνουν
Ο ένας στον άλλο όμως, σπάνια μιλάει
 
Σαν αρχίζει να νυχτώνει
μες τα στενάχωρα τους διαμερίσματα
οι άνθρωποι ασφυκτιούν
 
Μόλις τα σώματά τους αποκοιμηθούν
οι ψυχές τους ξεγλιστρούν απ’ τα παραθύρια τους
και θυμωμένες συνωμοτούν
Ρίχνουν πετραδάκια στις στέγες των μεγάλων σπιτιών
με τους περιποιημένους πράσινους κήπους
και λερώνουν τα καθαρά τους πεζοδρόμια
 
Χθες βράδυ στο σεργιάνι τους
μου κτύπησαν και μένα το παράθυρο
Τους άνοιξα διστακτικά...

Καθίσαμε και συζητήσαμε ως το πρωί
Πριν χαράξει, γλίστρησε ήσυχα η κάθε μία
πίσω στο διαμέρισμά της
 
Την επόμενη μέρα, ο γείτονας σα με είδε
δεν παραπονέθηκε, ως συνήθως
για το σκυλί μου που γαβγίζει
κι η αυστηρή κυρία
σχεδόν μου χαμογέλασε
Κάποιοι μάλιστα είπαν
και μεταξύ τους
Καλημέρα

Μαρία - Ιζαμπέλλα Αχιλλέως
από τη συλλογή Αλαλία, 2016