Τα μάτια σου χάιδευαν τις παιδικές
μου μνήμες
μπροστά στην οθόνη. Απρόσιτα και γεμάτα
μαγεία
γοήτευαν τις σκέψεις.
Ο έρωτας σου κάθε φορά με
τον Δημήτρη,
είτε μπροστά από
έναν πίνακα είτε με
ρούχα μαύρα ήταν η
εύφορη γη της εφηβείας
.
Πόνος και χαρά, μέλλον και παρελθόν
ζευγάρωναν σε μια
ταινία
ασπρόμαυρη αλλά με
χρώματα της ψυχής να
προβάλουν τόσο οικεία.
Κάθε που απέναντι
στον τοίχο, αντικρίζω τον
μύθο σου σκέφτομαι
πόσο ένα πρόσωπο
μέσα στον χρόνο
μπορεί να φεγγίζει ,και να
γίνεται
η πρώτη σου αγάπη
όπως τότε στα
16..
Νίκος Βαρδάκας
από τη συλλογή Νοσταλγία, 2016
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου