Ενίοτε το κόκκινο πληγώνει

Την έχω χρόνια αυτή την κόκκινη ζακέτα, δεν θυμάμαι 
πιο πόσα.  Ξυπνάω  και  κοιμάμαι  μαζί της. Όταν την 
πλένω,  κάτι μου λείπει,  αυτό το  ζωηρό  κόκκινο, δεν 
έχω αρκετό πια και το αγαπάω.Ήταν καλής ποιότητας,
έχει  αντέξει  χρόνια.  Μόνο τώρα  τελευταία  πρόσεξα 
κάτι κόμπους, μικρούς, ανεπαίσθητους. Μου φάνηκε, 
είπα  στην  αρχή,  μα  πλέον  είναι  περισσότεροι, δεν 
μπορώ να τους  αγνοήσω. Θα το επιχειρήσω, ναι,  με
ξυράφι, κάπου το διάβασα. 

***

Αντιστέκεσαι, όμως εγώ θα σε κάνω καινούργια! 
Μην κουνιέσαι γιατί θα πληγωθείς. Είδες, κόπηκες, 
μια κλωστή κρέμεται. Εσύ φταις. Έχω θυμώσει, 
θα είμαι πιο άγρια μαζί σου. Ξεκίνησα με καλή 
πρόθεση,  μα εσύ τα χάλασες όλα.  Είχα  σχέδια 
για μας - ίσως μια δεκαετία ακόμα. 


Ειρήνη Ιωαννίδου
από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο, 2016