Το σπίτι

Το σπίτι, γιαγιά, 
σου έδωσε το τελευταίο φιλί μου
τώρα αγωνιά στην απουσία σου,
ελπίζει στο οικείο πέρασμα.
Πρέπει να συνηθίσει καινούργια χνώτα,
μια σταθερή φωνή να το συντροφεύσει
στην προδοτική λήθη,
ψάχνει ακόμη τα τυχαία αγγίγματα
που το αγαπούσανε κρυφά 
και φανερά το υπηρετούσανε, 
του ουρανό από το χαραγμένο τζάμι
που ακολουθούσε μέσα από τη ματιά σου.
Είναι θλιμμένο το σπίτι σου,
σε περιμένει ακόμη,
γιατί από θάνατο δεν ξέρει.
Μόνο τη φθορά που αφήνουν πίσω τους 
οι άνθρωποι που λείπουν. 

Μαρία Τζίκα
από τη συλλογή Ελαττωματικό χώμα, 2015