Σαν πεταλούδα πολύχρωμη,
που ακούμπησε απαλά
στη μύτη μιας αλεπούς...
Και στάθηκε
να ξαποστάσει.
Τόσο λίγο,
μόνο.
Ελάχιστο.
Και πώς μπορεί
μια αιωνιότητα
να κρατάει
το ελάχιστο!
Έτσι ήταν
το άγγιγμά σου.
Τζούτζη Μαντζουράνη
από τη συλλογη Τα αδέσποτα ποιήματα, 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου