Μπορεί να ξημερώνει Κυριακή
το ραδιόφωνο σε χαμηλή ένταση
οι κουβέρτες ξέστρωτες,
τα ρούχα πεταμένα καταγής
μετράς την κάθε λέξη
ζυγιάζοντας στα δάχτυλα
απρόσωπες σημασίες όνειρα
άσωτα χρώματα λέξεις
ξέρεις τις ανατροπές που έχουν ηχώ εύλογου πόθου
που εξαπλώνεται στη μεταφυσική σου σκέψη
μισθοφόρος ρέμβη μ' άσωτα χρώματα λέξεις;
πήγαινες γυρεύοντας το ρου της νοσταλγίας
στην αμφίσημη ρανίδα του Ποιήματος
μακριά απ' τα διαλαλήματα του ανέμου
γυμνός από αστραπή και έμπνευση
μ' ένα μελίσσι χρώματα πετροκότσυφες
στην κάθε σου φαρέτρα
ενός λεπτού εκλάμψεις λυρισμού
στάχτη στα μάτια μια καταθλιπτικής πραγματικότητας ...
Τάσος Κάρτας
από την ανέκδοτη συλλογή Ατέλειωτο ποίημα,
δοκιμαστική έκδοση ηλεκτρονικού αντιγράφου
φθινόπωρο-χειμώνας, 2015
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
"ενός λεπτού εκλάμψεις λυρισμού
στάχτη στα μάτια μια καταθλιπτικής πραγματικότητας ..."
Πολύ ωραίο!
Αγαπημένε μας ποιητή, πάντα οι επιλογές σου ξεχωριστές!
Ευχές καρδιάς πολλές πολλές για μια χρονιά πλημμυρισμένη από αγάπη, χαρά. υγεία, ευημερία και αστείρευτη έμπνευση!!!
Ο Τάσος Κάρτας είναι sui generis, Άστρια. Μία μοναδική περίπτωση ανθρώπου ολόψυχα αφοσιωμένου στην ποίηση με τη δική του, καθαρά προσωπική φωνή. Στο Λιβάδι μάλιστα τον υποδέχεται το μωβ χελιδονάκι, μόνιμο ποιητικό μας σύμβολο.
Σε ευχαριστώ από καρδιάς για τις ωραίες ευχές, κορίτσι της γης και των άστρων. Σου εύχομαι κι εγώ με τη σειρά μου κάθε χαρά και εκπλήρωση τον καινούριο χρόνο, όλα όσα λαχταράει η καρδιά σου. Καλή χρονιά.
(ευχαριστίες πολλές στον Τόλη που, ακάματος, αποδελτιώνει στο Λιβάδι του Ποιητές και ποιήματα…
Τιμή και καμάρι μου να φιγουράρουν στις ηλεκτρονικές σελίδες του και δυο δικές μου ΔΟΚΙΜΕΣ… που χρόνια τώρα… «ανακυκλώνω» στα ιστολόγια με τη μια ή την άλλη εκδοχή τους. Για την ιστορία αντιγράφω κι επικολλώ την τελευταία μορφή που έδωσα στα ανθολογημένα αποσπάσματα):
ΓΥΜΝΟΣ ΑΠ’ ΑΣΤΡΑΠΗ ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗ
μπορεί να ξημερώνει Κυριακή
το ραδιόφωνο σε χαμηλή ένταση
οι κουβέρτες ξέστρωτες,
τα ρούχα πεταμένα καταγής
μετράς την κάθε λέξη
ζυγιάζοντας στα δάχτυλα
απρόσωπες σημασίες όνειρα
ξέρεις τις ανατροπές που έχουν ηχώ εύλογου πόθου
που εξαπλώνεται στη μεταφυσική σου σκέψη;
μισθοφόρος ρέμβη μ’ άσωτα χρώματα λέξεις;
πήγαινες γυρεύοντας το ρου της νοσταλγίας
στην αμφίσημη ρανίδα του Ποιήματος
μακριά απ’ τα διαλαλήματα του ανέμου
γυμνός από αστραπή και έμπνευση
μ’ ένα μελίσσι χρώματα πετροκότσυφες
στην κάθε σου φαρέτρα
Ενός λεπτού εκλάμψεις λυρισμού
στάχτη στα μάτια μιας καταθλιπτικής πραγματικότητας…
μισθοφόρος ρέμβη μ’ άσωτα χρώματα λέξεις
ΜΙΑ ΦΩΤΙΑ ΜΕ ΚΑΙΕΙ ΚΑΙ ΚΡΥΩΝΩ ΚΑΤΑ ΜΕΣΑ
όσο να βλεφαρίσει εντός της φως η αγριομέλισσα
ένα λουλούδι που σαλεύει μίσχο και καρπό
ανέμισε σιωπηλούς αντίλογους έρωτα
ώσπου να πεις «κύμινο»
πρωινή κατακλείδα ενδεκασύλλαβου-
σκορπιός όνομα μιας νύχτας
τοξότης κεντρική αρτηρία για φυγή
λιοντάρι το κορμί βουλιάζει
δίδυμος εφιάλτης ο καιρός-
καθένας κάτι δικό του θα κρατήσει μυστικό
Φτιάχνω ιστορίες με ποιήματα,
παραμύθια με φωτιά αγγέλων
φωλιές με χρώματα πουλιών
σιωπή βροντή του σύννεφου
αγάπη σε κρηπίδα ανάγλυφη
Όνειρα δεμένα στην άτονη λήγουσα
από τη σκέψη του σώματος παντός επιστητού
Γεια σου, Τάσο μου. Καλή χρονιά.
Δημοσίευση σχολίου