Τα εξ αδιαιρέτου (Εν Πηλίω στοιχειωμένα)

Δεν ήρθε για κανέναν κατοικήσιμο 
αυτό το καλοκαίρι
Όσο για τη βδομάδα αυτήν
των συναντήσεων
ξέπλυνε συγκινήσεις
     αδηφάγες

Φιδίσιος δρόμος

ζεματιστός
κατολισθαίνοντας προς άπειρον
σκοτωμένα σκυλιά στην
     άσφαλτο
δύσκολη η σκέψη για νερό
δύσκολη η ανάσα.

Κι όταν αντίκρισες

χλομός
τα πρώτα στοιχειωμένα
Από καιρό ακατοίκητα
όλα σε φώναζαν
να ξεκλειδώσεις

Τη θάλασσα, τη θάλασσα

Ξεκλείδωσε τη θάλασσα.

Διώροφα τριώροφα

άδεια στην ερημία
Όμως η πόρτα πουθενά
και το κλειδί σπασμένο

Τη θάλασσα

Αλλιώς θα σε στερέψει.
Διώροφα τριώροφα

Ούτε ένα κατοικήσιμο

να ζήσεις να το μοιραστείς
το άλλο καλοκαίρι

Η θάλασσα, η θάλασσα

πάλαι ποτέ ολάνθιστων
Πηλίων παραδείσων

Η θάλασσα από μακριά

Δεν θά ’ρθει για κανέναν
κατοικήσιμο το άλλο καλοκαίρι.

 

Αριστέα Παπαλεξάνδρου
από τη συλλογή Μας προσπερνά, 2015