Μιλούν οι σιωπές μας στα άδεια δωμάτια.
Μας βαραίνουν οι παρουσίες.
Απόντες εμείς, θεατές λες,
βλέπουμε να φεύγουν ένας ένας
οι δικοί μας άνθρωποι
και μένουμε ολοένα και
πιο μόνοι.
Μας τσακίζει η ζωή σιγά σιγά
σαν θλίψη απογεύματος
μιας Κυριακής
που η Δευτέρα της
δεν θα ξημερώσει...
Τζούτζη Μαντζουράνη
από τη συλλογή Τα αδέσποτα ποιήματα, 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου