Στα μετόπισθεν της όρασης

(artwork by Ben Goossens)

Θέλω να σας χαρίσω το χρόνο που έζησα σ’ έναν κόσμο
που υπήρξε χάρη στη φαντασία μου -όπως κι εγώ η ίδια άλλωστε-.
Συμφωνεί κι ο θάνατος μαζί μου καθώς βαρύθυμα βαδίζει
πάνω στα μνήματα, μετράει την αχνάδα των ονομάτων
τη λιπόσαρκη αναμέτρησή τους με το χρόνο
-πώς νικιούνται-.

(Τι χάσμα αβυσσαλέο
ανάμεσα σε δυο στιγμές
ενώ ακούς τη γλυκομίλητη
ανάσα του αέρα
σ’ ένα πετάρισμα βλεφάρων
πώς γίνεται ουρλιαχτό).

Αφουγκραστείτε το χοχλάκισμα του αδικημένου αίματος
στα μετόπισθεν της όρασης τη στάχτη που πέφτει
ασταμάτητα πέφτει πάνω στο πρόσωπο του κόσμου.

Μη φοβηθείτε. Μονάχα συμπονέστε ό,τι χάνεται
με ανερμήνευτους φθόγγους.

Ή θα εφεύρετε ξανά Θεό;

«Δεν μπορώ να θέλω να είμαι τίποτε.
Εκτός αυτού φέρω μέσα μου όλα τα όνειρα του κόσμου»

(Μέσα στα εισαγωγικά, στίχοι του Φερνάντο Πεσσόα)


Ρωξάνη Νικολάου
από την ανέκδοτη συλλογή
Το άγαλμά μου είναι οι άλλοι