Για σένα

(artwork by Rafal Olbinski)

στενό χαρτί διασχίζω.

Οι μέρες γλιστρούν
πάνω στις άδειες γραμμές.

Όσα παιδί με κλέψαν
μου φωνάζουν
μέσα από τη σκόνη
προβάλλουν λίγες λέξεις.

Να γνωριστούμε σε βυθό πρωινού
χίλια χρόνια από σήμερα.

Παγκάκια σκαλοπάτια δρόμοι
που με κομμάτια της ζωής μου φίλεψα
να ξενυχτούν τη δίψα σου.
Ο άνεμος
-μπλεγμένη κάποτε κι εγώ μαζί του-
ένα ποίημα
στα παγωμένα χέρια σου
ας ρίξει.

Να μ' αγγίξεις
στ’ αφτί στο μέτωπο
στο δρομάκι ως κάτω του ποδιού
με τα χείλη μόλις ν’ ακουμπούν το χνούδι
της σκόνης μου

και δυνατά

ξεχαρβαλωμένων παντζουριών

ας σε συνοδεύουν

χτυπήματα!


Ρωξάνη Νικολάου
από την ανέκδοτη συλλογή 
Ψεύτης ύπνος, Ενότητα Η μελαγχολία των κλαδιών