Ο σωστός χρόνος

Έμαθα να περιμένω, τον χρόνο το σωστό.
Τον κατάλληλο συγχρονισμό.
Απορώ, γιατί δε φάνηκε ακόμη.
Τρώω λίγα πρέπει για δεκατιανό.
Μαγειρεύω στερεότυπα για μεσημεριανό.
Το βράδυ ξαπλώνω στα μη, μαξιλάρι τα δεν.
Ωραία και μετρημένα περνά η ζωή.
Αποδεκτός και αρεστός. Άραγε το ίδιο αγαπητός;
Νιώθω λίγο καταπιεσμένος, όλοι έτσι δε νιώθουν;
έχω χρόνο... αύριο θα ερωτευτώ... αύριο θα νιώσω...
Τότε είναι ο χρόνος ο σωστός, πάντοτε μια άλλη μέρα.
Μέσα σε τέσσερις τοίχους, να γλύφω λάγνα τη μοναξιά.
Άλλωστε και σήμερα, με τρομοκράτησαν αρκετά.
Με φοβέρισαν: είναι δύσκολα εκεί έξω.
Μια μέρα, θα έχω όσα θέλω.
Θα έρθει ο σωστός χρόνος. Ίσως στα βαθιά μου γεράματα.
Μέχρι τότε, έχω ένα πρόγραμμα να τηρήσω.
Τα τερατώδη πρέπει μου, να χαϊδέψω.
Φρέσκο αίμα για τροφή, στα στερεότυπα να δώσω.
Θηλιά τα μη, ο κόμπος που σφίγγει, τα δεν.
Δεν πειράζει.
Θα περιμένω τον χρόνο το σωστό.
Τον κατάλληλο συγχρονισμό.

Αλέξανδρος Βλαχιώτης
από τη συλλογή Στου αιώνα μου το θαύμα, 2015