IV
Στέκομαι έκπληκτος
Και με κοιτώ
Έγινα αυτό που πάντα ονειρευόμουν
Οδεύοντας αργά και σταθερά
Υπηρετώ πειθήνια την τάξη
Με πείσμα τον ίσιο δρόμο ακολουθώ
Στέκομαι ασάλευτος όπου με ακουμπήσουν
Όταν πέφτω δυσκολεύομαι να σηκωθώ
¨Ενα κλειδί μου τρυπά επίμονα την πλάτη
Δεν διαμαρτύρομαι ποτέ
Όλα τα υπομένω
Με αισθήματα μεταλλικά
Με γλώσσα ανύπαρκτη
Αφήνομαι στο έλεος
Όσων με διαλύουν. Όσως με σπάνε
Όσων με κλωτσάνε. Όσων με πετάνε
Όμως εμένα μου αρκεί
Μόνο να με θυμούνται
Γι' αυτό που πάντα ονειρευόμουν
Γι' αυτό που τώρα έγινα
Ένα Κουρδιστό Ανθρωπάκι
Έλσα Κορνέτη
από τη συλλογή Κανονικοί άνθρωποι
με λοφίο και μια παρδαλή ουρά, 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου