Η σκέψη χρόνια παγιδευμένη
σαν όμορφο γλυπτό
χυμένο σε καλούπι παγωμένο
στολίζει την προθήκη μου της ύπαρξης.
Τη νύχτα μόνο επανέρχεται
στην πρώτη υγρή μορφή της.
Παίρνει χιλιάδες σχήματα
διασχίζει χαραμάδες
βαθιά πηγάδια αγγίζοντας
σκιρτά για ν' ανταμώσει την πηγή της
φλερτάρει με την ποίηση
με τη γητεύτρα ουτοπία.
Οι πρώιμες τουη κόσμου αχτίνες
την τοποθετούν
εκ νέου στη βιτρίνα της.
Ξανθή Κουτσογιάννη
από τη συλλογή Η έκσταση της σιωπής, 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου