είναι ο κίνδυνος που με συνεπαίρνει μέσα σου κι εκείνες οι πτυχές απ’ το κορμί σου δρόμοι που οδηγούν στην παράκρουση
τα πόδια σου ποτάμια κι η μαύρη τους πηγή καθρέφτης να με τραβάει αδιάκοπα στα πρώτα μου νερά
κι όταν η φούστα λύνεται ελευθερώνονται πουλιά λάμπει λουσμένος στη δροσιά ο σιτοβολώνας σιτάρι γεμίζει το κρεβάτι να θρέψει αγρίμια πεινασμένα
αγρίμια που μουγκρίζουν με απόγνωση γυρεύουνε τροφή να ξεδιψάσουν θέλουνε τη ρεματιά σου ν’ ανέβουν στα ψηλώματα να τσακιστούν στα φαράγγια σου
εσύ ακάθεκτη καρφώνοντας τ’ αριστερό τακούνι στα πλευρά μου ανάσκελα βυζαίνεις την ορμή να πληρωθεί το στόμα σου το απέραντο
κι η γλώσσα σου αμνάδα βόσκει άπληστα το χορτάρι σου το δέρμα αποκάτω αγριεύει βαθιές ανάσες μας κυκλώνουν από παντού
δεν είναι ο κίνδυνος που με χωνεύει μέσα σου αλλά της ομορφιάς σου ο τρόμος
Στάθης Κουτσούνης
από τη συλλογή Η τρομοκρατία της ομορφιάς, 2004
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
13 σχόλια:
Με το δυνατό αυτό ερωτικό ποίημα, τελειώνει το αφιέρωμα στον ποιητή Στάθη Κουτσούνη. Μια αυθεντική ποιητική φωνή. Εγώ χάρηκα την ανάγνωση των συλλογών του και τη δημοσίευση των ποιημάτων του και ξέρω ότι τα ποιήματα είχαν μεγάλη απήχηση και σε άλλους.
αγώι, βρυχηθμός, ΕΝΟΡΑΜΑ, απεικόνιση, αναλογίες: τα ποιήματα που με "τρέλαναν".
στεγνός και διαυγής ο λόγος του Κουτσούνη χωρίς "φτιασίδια" και άλλα περιττά.
Τόλη, μου "σύστησες" έναν ποιητή που με εκφράζει απόλυτα.
Από τα χίλια αγριολούλουδα, εσύ διάλεξες το δικό σου, Νίκο. Τι πιο ωραίο ! Αυτό θέλω κι εγώ. Να ανακαλύπτει ο κάθε αναγνώστης στην ανθολογία το δικό του άρωμα και τη δική του μουσική.
Ο Στάθης Κουτσούνης μου έγραψε ότι παρακολουθεί με μεγάλο ενδιαφέρον τη συζήτηση και τα σχόλια των επισκεπτών μου. Κι ότι είναι πολύ αναστατωμένος από τα τεκταινόμενα στην ελληνική κοινωνία, απ' όπου πηγάζει η δίκαιη οργή των νέων.
Να λοιπόν κι ένα ακόμη σημείο ταύτισής σας αλλά και δικής μου. Και πολλών άλλων, είμαι βέβαιος.
Εμένα πάλι με τάραξε με τον άκρατο ρεαλισμό του το Ενόραμα. Θα το θυμάμαι για καιρό. Όσο περνούν οι μέρες και φυλλομετρώ αυτό το ιστολόγιο καταλαβαίνω τι σπουδαία δουλειά έχει κάνει ο ποιητής μας και οι συνεργάτες του. Μπράβο.
Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, Τάσο. Ένα μεράκι είναι αυτό και τίποτα άλλο. Έχουμε μακρύ ταξίδι μπροστά μας. Γιατί είναι αμέτρητα, ατίθασα και άλλοτε δειλά αυτά τα λουλουδάκια, κι ανθίζουν σε απίθανες μεριές.
Έχεις απόλυτο δίκαιο να μιλάς και για τους συνεργάτες. Χωρίς τη Λίνα αρχικά, μα και τη Τζούλια τώρα, χωρίς όλους τους φίλους που αγάπησαν και στήριξαν αυτή την προσπάθεια, εγώ δεν θα είχα κάνει τίποτα. Θα είχα μείνει στη γωνιά μου με τα βιβλία μου και τα χαρτιά μου.
Ξέρεις κάτι; Έχω διαβάσει έναν ωκεανό βιβλία κάθε είδους αλλά ποτέ δεν με τάραξε η λογοτεχνία. Εκείνο που με ταράζει είναι η εξουσία. Οι λακέδες και οι πόρνες της που παρελαύνουν καθημερινά στην τηλεόραση.
Τόλη (δεν έχω μόνο ένα) έχω φτιάξει μπουκέτο από αγριολούλουδα και μάλλον σιγά-σιγά θα φτιάξω ολόκληρο ανθόκηπο.
εσύ... ρίχνε σπόρους...
(σου ξαναλέω για το "εγώ" και το "ένας κοινός άνθρωπος"
κάθε μέρα τα εκτιμώ περισσότερο.
τα τοποθετώ στην κορυφή της προσωπικής πυραμίδας όπου βρίσκονται λίγα-εκλεκτά)
Τώρα που μίλησες για τα «λίγα εκλεκτά» ποιήματα, Νίκο, να σου πω ότι σκέφτομαι από τον καινούριο χρόνο να έχω ένα «ποίημα επιφυλακής», κάθε εβδομάδα περίπου, αναρτημένο πάνω δεξιά στο ιστολόγιο. Ή «ποίημα που διανυκτερεύει» ή «ποίημα αντίδοτο για τη μοναξιά».
Ιδίως για τους ανθρώπους που είναι έρημοι και μόνοι. Ακόμη κι όταν η μοναξιά τους προέρχεται από το ίδιο το κεφάλι τους, μια κάποια λύση μπορεί να αποτελέσει η καρδιά τους.
ωραία η ιδέα σου
Το αφιέρωμα στον Στάθη Κουτσούνη ήταν εξαιρετικό. Γνωρίσαμε ένα εξαιρετικό ποιητή, που οι στίχοι του με την ομορφιά της σκληράδας τους αναταράζουν μέσα σου κάθε αίσθηση.
Αγαπητέ Τόλη περιμένω το επόμενο αφιέρωμα, το επόμενο ταξίδι στα όμορφα μονοπάτια της ποίησης.
Προσπάθησα...Βρήκα από μια φίλη και τη συλλογή "Έντομα στην Εντατική". Προσπάθησα. Ειλικρινά...
Ξέρω πολλές περιπτώσεις καλλιεργημένων ανθρώπων που έχουν εντελώς διαφορετικές ποιητικές προτιμήσεις, Maria Jose. De gustibus et de coloribus non est disputandum, αν θυμάμαι καλά τα λατινικά μου. Κανένα πρόβλημα λοιπόν.
Το επόμενο αφιέρωμα, and33, θα είναι κατά πάσα πιθανότητα στον Μανόλη Ξεξάκη. Πριν από λίγες ώρες παρέλαβα από τον Ιανό τη συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του που μου είχε αφήσει εκεί. Ο Μανόλης είναι φίλος από πολλά χρόνια και επίσης μια πολύ αξιόλογη ποιητική φωνή. Όσοι δεν τον γνωρίζουν, ας ρίξουν μια ματιά στα τρία ποιήματά του που είχα αναρτήσει πριν από καιρό.
Διάβασα τις αναρτήσεις για τον Μανόλη Ξεξάκη και περιμένω με ενδιαφέρον το αφιέρωμα.
Παίρνω το θάρρος να αναφέρω ένα όνομα που νομίζω του αξίζει μια αναφορά. Ο Κωστής Μοσκώφ, ένας στοχαστής που άν και χάθηκε νωρίς άφισε αξιόλογο έργο.
Bεβαίως ήταν πολύ αξιόλογος ο Κωστής Μοσκώφ, φίλε Ανδρέα. Τον γνώριζα προσωπικά και εκτιμώ ιδιαίτερα το έργο του. Ο Κωστής όμως ήταν, όπως λες, στοχαστής, ήταν ιστορικός και μελετητής. Ενώ αυτές είναι ποιητικές θεματικές ανθολογίες.
Παρ' όλα αυτά, έχω ήδη αναρτήσει ένα δικό του ποίημα και, αν βρω και άλλα ποιήματά του που θα μου αρέσουν, να είσαι βέβαιος ότι θα τα δημοσιεύσω εδώ.
Το αφιέρωμα στον Μανόλη Ξεξάκη θα αρχίσει αμέσως. Ελπίζω απόψε πριν τα μεσάνυχτα.
Δημοσίευση σχολίου