ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ίσκιο μιας μουριάς είδα το άχτιστο
και πείστηκα πως είναι και αυτό μια διαταραχή του τίποτα.
Τα τελευταία που άκουσα σε εκπομπή πριν κοιμηθώ ήταν
πως είναι γενικά το Σύμπαν μας επίπεδο,
με γεωμετρία Ευκλείδεια και πάντοτε μέσα σ’ αυτό
η ενέργεια ως σύνολο δεν υπερβαίνει το μηδέν.
Πολύ παράξενο ! Μέχρι προχθές ήταν καμπύλο,
τετραδιάστατο μέσα στο χώρο και τον χρόνο συνεχές.
Και το καμπύλωνε αυτή η άπιαστη,
η ανεπαίσθητη και τόσο δυνατή βαρύτητα.
- Γιατί ‘ναι ανεπαίσθητη, ως δύναμη, η βαρύτητα,
καθηγητά μου; είχαν ρωτήσει λίγο πριν τα προηγούμενα.
- Γιατί διοχετεύεται σ’ άλλες κρυμμένες διαστάσεις,
φίλε μου, όπως πιστεύουμε ότι συμβαίνει, απάντησε
χαμογελώντας ο Γραμματικάκης μου.
Πώς ζουν αυτοί οι κορυφαίοι επιστήμονες
με τέτοιες απαντήσεις σε μεγάλα ερωτήματα;
Κυρίως, πώς κοιμούνται;
Δεν ξέρω αν μου επιτρέπεται να ξεκινήσω
σχετικά αλλιώς εγώ, που επιδιώκω και διαχειρίζομαι
το άλλο σύμπαν λόγου. Δεν ειρωνεύομαι, ανησυχώ
που δεν υπάρχουνε σωστές και σταθερές και πουθενά,
και στα δικά μου ερωτήματα, οι απαντήσεις.
Να πω, λοιπόν, πιστέψτε το, για όσο χρειαστεί,
ότι περπάτησα πολύ κοντά σε βαμβακιές,
ότι περνούσαν δίπλα μου βελάζοντας
ολόλευκα εριόδεντρα,
μα και φυτά πολύπλοκα που βγάζουν το μετάξι.
(Κι εξάλλου κάποιοι άλλοι ιδιαίτερα ευφάνταστοι,
είπανε για τη θάλασσα πως είναι γης ιδρώτας,
γιατί ‘ναι σαν τα δάκρυα και σαν εκείνον αλμυρή.)
Μανόλης Ξεξάκης
από την ενότητα Όνειρα,
συγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα 1972-2006, 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
13 σχόλια:
Σημειώνει ο ποιητής για τους τελευταίους στίχους :
«O Αριστοτέλης στα Μετεωρολογικά : ομοίως δε γελοίον και ει τις ειπών γης ιδρώτα θάλασσαν οίεταί τι σαφές ειρηκέναι, καθάπερ Εμπεδοκλής. Που σημαίνει : Oμοίως είναι γελοίο αν κάποιος που είπε τη θάλασσα ιδρώτα της γης νομίζει ότι είπε κάτι σαφές, όπως ο Εμπεδοκλής».
Ας λέει ο Αριστοτέλης. Κι εσείς διαβάστε, αδέρφια, τα φωτεινά κουρέλια που έχουν απομείνει από τους προσωκρατικούς φιλοσόφους. Κατά τη γνώμη μου, τους μέγιστους ποιητές στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Με την ευκαιρία, σας συνιστώ επίσης να διαβάσετε το βιβλίο του Γιώργου Γραμματικάκη, Η κόμη της Βερενίκης. Η αστροφυσική με το βάθος της φιλοσοφίας και το άρωμα της ποίησης. Το διάβασα ένα καλοκαίρι στην Άφυτο της Χαλκιδικής κι έμεινα στο μπαλκόνι μου σαν μαγεμένος να κοιτάζω τη θάλασσα και τον ουρανό, όλα τα μυστήρια του κόσμου.
Διάβασα και ξαναδιάβασα τον Μανόλη Ξεξάκη (όσα έχεις αναρτήσει). Νομίζω είδα την μοναξιά των μαθηματικών μέσα στο σύμπαν να μεταμορφώνεται σε λόγο ποιητικό και σ΄ένα μεγάλο όνειρο ελπιδοφόρο και λέφτερο.
Θέλω να τον διαβάσω περισσότερο, να μπω πιό βαθιά στη ποίηση των μαθηματικών και των αξιωμάτων.
Θαυμάσια, φίλε Ανδρέα. Εγώ θα αναρτήσω εδώ συνολικά γύρω στα 10-12 ποιήματα του Μανόλη. Για «να μπεις πιο βαθιά όμως στη ποίηση των μαθηματικών και των αξιωμάτων», νομίζω ότι θα πρέπει να αναζητήσεις τη συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του στον Ιανό ή σε άλλο κεντρικό βιβλιοπωλείο της πόλης μας.
Αυτός είναι και ένας από τους βασικούς σκοπούς αυτού του ιστολογίου. Να παρέχει το αρχικό ερέθισμα για μια καλύτερη γνωριμία με τους ποιητές που αγαπάει ο κάθε αναγνώστης.
Πολύ ενδιαφέρουσα η ποιητική ματιά του Μανόλη Ξεξάκη. Πρόσφατα διάβασα ένα αφιέρωμα στην ανθολογία αυτή του έργου του.
"Η κόμη της Βερενίκης" περιμένει σε κάποιο ράφι της βιβλιοθήκης μου από το καλοκαίρι. Μάλλον ήρθε η ώρα να το διαβάσω.
Νομίζω ότι πρέπει να το διαβάσεις αργά το βράδυ, με έναστρο ουρανό και μουσική Βιβάλντι (ή Καραϊνδρου) στο βάθος.
Ως ένας από τους νεοφωτίστους που παρακολουθούν αυτό το εξαιρετικό ιστολόγιο έχω να πω πως μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση πως υπάρχει επιστημονική ποίηση. Ο Μανόλης Ξεδάκης πατριώτης μου κρητικός μέσω της προσπάθειας σου Τόλη με βοήθησε να δω και αυτήν την έκφανση της ποιητικής τέχνης ή μάλλον καλύτερα επιστήμης στην συγκεκριμένη αναφορά μου.
Τι μου θύμισες Τόλη. Άφυτος, ονειρεμένο μέρος. Εκεί διάβασα την Επαφή του Σαγκάν δεν ξέρω την γνώμη σου για το βιβλίο και αν το έχεις διαβάσει.
Όσο για την κόμη της Βερενίκης ελπίζω να την έχει έχει η Λένα στην Βιβλιοθήκη.
Όποιος δεν ξέρει την Άφυτο ή θέλει να την γνωρίσει ορίστε μερικές φώτο που έχω ανεβάσει στο διαδίκτυο από το φετινό καλοκαίρι.
http://good-times.webshots.com/album/566313685REpmwW
Πέρασα κι εγώ ένα διάστημα από την Κρήτη, Τάσο. Έξι μήνες στη σχολή πεζικού στο Ηράκλειο.
«Επιστημονική ποίηση», ε; Σηκώνει μεγάλη κουβέντα. Έχω ειδοποιήσει τον Μανόλη για το αφιέρωμα αλλά δεν ξέρω αν το παρακολουθεί και αν θα ήθελε να πει δυο λόγια εδώ.
Ναι, η Άφυτος είναι ονειρεμένο μέρος. Χτίσαμε ένα σπίτι εκεί το 1983 κι εκεί πέρασε τα παιδικά του καλοκαίρια ο Νίκος μας. Εγώ έχω βάψει ατέλειωτα παντζούρια στον λόφο πάνω από τον Τορωναίο.
Τον Καρλ Σαγκάν τον γνωρίζω, βέβαια, αλλά για το βιβλίο δεν είμαι βέβαιος. Νομίζω ότι σ' αυτό βασίστηκε το φιλμ του Σπίλμπεργκ, Στενές επαφές τρίτου τύπου. Ή όχι;
Να πούμε για τους άλλους φίλους ότι η Λένα είναι η Λένα Παπαθανασίου, βιβλιοθηκονόμος στη Βιβλιοθήκη της Άνω Τούμπας, ένα καταπληκτικό κορίτσι και η ψυχή της Λέσχης Ανάγνωσης. Την ερχόμενη Κυριακή θα συζητήσουμε το μυθιστόρημα της Ευγενίας Φακίνου, Για να δει τη θάλασσα.
Έβλεπα τώρα τις φωτογραφίες και φαίνεται πραγματικά ονειρεμένο το μέρος. Τυχεροί εσείς που το γνωρίσατε από κοντά, τυχερός και ο Νίκος που πέρασε τα παιδικά του καλοκαίρια εκεί.
Τόλη έχει γράψει το Βιβλίο που βασίστηκε η ταινία Επαφή και αυτή του Σπιλμπεργκ πρέπει να είναι, αν και πιστεύω ότι όποιος το διάβασε και μετά είδε την ταινία πρέπει να απογοητεύτηκε από την μεταφορά του όπως εγώ.
Όσο για την Λένα τι να πω είναι καταπληκτική μακάρι να είχαν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι το μεράκι και την αγάπη της για αυτό που κάνει. Το κράτος θα ήταν καλύτερο, τα ακούς δήμαρχε;;;
Καλό βράδυ
Όσο για τον Νίκο η μεγαλύτερη τύχη του είναι, οι δυο εξαίρετοι γονείς του. Για την Άφυτο επίσης συμφωνώ και επαυξάνω είναι ονειρικό να περνάς τα καλοκαίρια σου εκεί ειδικά για ένα παιδί.
Θα σταθώ στην αναφορά σου,φίλε μου τόλη, στον Ιανό για να πω ένα "παράπονο" μου. Είμαι πολύ τακτικός σε επισκέψεις, αποκλειστικά στο χώρο με τα βιβλία ποίησης.Βλέπω τις καινουργιες συλλογές και ψάχνω τις παλιές για να πάρω οτι μου αρέσει. Τόχω παράπονο που στη μια ωρα που κάθομαι δεν μου έτυχε ποτέ να δω κάποιο να ψάχνει κι αυτός τα βιβλία ποίησης.
όσο για την ¨Αφυτο μου θύμισες ένα μπαράκι σε μια αυλή όπου ο Λάκης με τη κιθάρα του μας χάριζε όμορφες βραδυές με ΧατζηδάκιΘεοδωράκη, Νέο Κύμα
Εύλογο το παράπονό σου, Ανδρέα. Η ποίηση όμως είναι έξω από το εμπορικό κύκλωμα. Δεν ενδιαφέρει το ευρύτερο κοινό. Χάρη μας κάνουν όσα βιβλιοπωλεία δέχονται τα βιβλία μας. Γιατί κι εκείνα εμπορικές επιχειρήσεις είναι και αναπόφευκτα δίνουν την έμφαση στα ευπώλητα.
Διάβασε, αν θέλεις, την επιστολή μου στον εκδότη του Μανδραγόρα με τίτλο «Η ποίηση όμως δεν κινδυνεύει», για να καταλάβεις πώς ακριβώς έχουν τα πράγματα.
Δημοσίευση σχολίου