σπίτι της πόρνης είναι το κορμί της
σπίτι του ποιητή το κείμενό του
αναλογία λανθάνουσα
(κι όχι μοναδική)
αφού το κείμενο είναι σώμα του ποιητή
κι έπειτα το κορμί της πόρνης βαθμηδόν
γίνεται αδιαμφισβήτητα ένα διακείμενο
άλλη αναλογία
όχι τόσο ότι κι οι δύο εκδίδονται
(κοινότοπο άλλωστε)
όσο ότι ασμένως ενδίδουνε
στην πρόκληση των αποκλίσεων
κι επιπλέον
χασομεράνε νυχθημερόν
στις πληγές του κόσμου
μα όταν γυρίζουν οι καιροί
το τραγικό τους συνδέει
ο ποιητής μοιάζει με γερασμένη πόρνη
που όλο και λιγότεροι
πελάτες επισκέπτονται
κάποιοι ποιητές – οι ιδιοφυείς –
αποσύρονται στη ακμή
στις δόξες του έρωτα
άλλοι – οι περισσότεροι –
αρχίζουν να εκλιπαρούν
έστω και δωρεάν το σώμα τους να δώσουν
κατάντια φριχτή
για την πόρνη που σέβεται
το έργο της
Στάθης Κουτσούνης
από τη συλλογή Η τρομοκρατία της ομορφιάς, 2004
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
12 σχόλια:
Οι αξιότιμοι πελάτες μου γνωρίζουν ότι έχω εδώ - πόρνη και μαντάμα εγώ ταυτόχρονα - τα πιο εκλεκτά κορίτσια. Όμορφα που δεν τα αγγίζει ο χρόνος και πάντα πρόθυμα να απαλύνουν τη μοναξιά τους και να ικανοποιήσουν αφιλοκερδώς κάθε γούστο τους και κάθε βίτσιο.
Αυτή δεν είναι ανθολογία, είναι μια κοινωνία κοινοκτημοσύνης και αλληλεγγύης.
...αλλά η χαρά δεν την αφήνει!
Mια κυρία σε κακόφημες συνοικίες !
Προσέξτε γιατί θα σας βγει το όνομα, όπως άλλες κι άλλες.
Λένε ότι τα καλά κορίτσια πάνε στον παράδεισο, ενώ τα κακά κορίτσια πάνε παντού. No contest...
Ώστε υπάρχουν και καλά κορίτσια; Ομολογώ με συντριβή την άγνοιά μου.
Not guilty, m' Lud! (Κι εγώ ακουστά το είχα...)
Good heavens ! (επίκαιρο). Κυκλοφορούν ένα σωρό ανεύθυνες έως τερατώδεις φήμες. Ότι υπάρχει παράδεισος, καλά κορίτσια, κυβέρνηση, σεβασμιότατοι, παναγιότατοι, υπεύθυνοι υπουργοί, αστυνομία ...
Το μόνο σίγουρο είναι το όνομα του κοινωφελούς ιδρύματος όπου παρέχουν τις υπηρεσίες τους όλοι αυτοί. Και οι σφαίρες που εξοστρακίζονται στον ουρανό.
Καλά, εγώ δεν το πήγαινα εκεί, αλλά έτσι είναι. Όλα είναι μία φούσκα.
Θυμήθηκα τώρα τον Σταύρο Βαβούρη. Είδες πού μας πάει αυτό το ποίημα;
Έχεις δίκιο. Ούτε χρηματιστήριο υπάρχει.
Είναι κλειστό το μαγαζί και δεν πουλάμε δηλαδή;
Όχι, καλέ. Τρελάθηκε το αφεντικό και τα μοιράζει τζάμπα. Μετοχές με το κιλό. Σε λίγο άνεργοι τραπεζίτες θα μπαίνουν στην ουρά για το συσσίτιο της μητρόπολης (γωνιακό μαγαζί με εμπόρευμα σε ζήτηση από καταβολής κόσμου - δεν πρόκειται ποτέ να φαλιρίσει).
Από την εκποίηση, ας επανέλθουμε όμως στην ποίηση. Ομολογώ ότι Θα ήθελα μερικές πιο τολμηρές αναλογίες. Δηλαδή, καλά πόρνη ο ποιητής, αλλά ο τραπεζίτης και ο μητροπολίτης τι είναι, μαντάμες; Αυτοί δεν εκπορνεύουν μαζικά τους πάντες και τα πάντα;
Είδες τώρα πού μας πάει αυτό το ποίημα; Και ούτε μια διαμαρτυρία δεν ακούστηκε από τους πιστούς.
Μπα, δεν νομίζω, μάλλον για νονοί μου κάνουν εμένα.
Δημοσίευση σχολίου