θηρίο που με παραμονεύεις
θηρίο που κολυμπάς στο μυαλό μου
σε ώρες υστερικές
θηρίο που σπέρνεις πανικό
τις νύχτες στην ψυχή μου
θηρίο που ανεβάζεις την κακία μου
θηρίο που φουντώνεις τη ζήλια μου
θηρίο που χύνεσαι απ' τις φλέβες
στο υποσυνείδητό μου αφρίζοντας
θηρίο που κατάμουτρα με φτύνεις και ξερνάς
του τρόμου τα πικρά εξαμβλώματα
τις νευρώσεις μου και τις λεπίδες
της ομορφιάς
θηρίο με μάτια ηλεκτρονικά
γεννήτρια του άγχους μου
της οργής και του πάθους
της αδυναμίας
της δύναμής μου
θηρίο θηρίο λαχτάρα μου
έρωτα
θηρίο
Στάθης Κουτσούνης
από τη συλλογή Τρύγος αιμάτων, 1991
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
7 σχόλια:
έρωτας - θηρίο(άλλη οπτική γωνία)
μεγάλη σύλληψη - μεγάλο ποίημα
μπράβο στον Κουτσούνη!
ΥΓ. διάβασα στον πλοηγό το
"ένας κοινός άνθρωπος"
τεράστιο ποίημα!!!
Πάντα με τον καλό σου λόγο εσύ, Νίκο. Σε ευχαριστώ και εκ μέρους του Στάθη.
Είναι πράγματι ανήμερο θηρίο ο έρωτας. Ο αναρχοαυτόνομος που κάποτε αφυπνίζεται μέσα μας και σαρώνει στο διάβα του τα πάντα.
Ακριβώς σαν το θηρίο των τελευταίων ημερών.
Διάβασα και αυτό και τα προηγούμενα του Στάθη του Κουτσούνη και τα βρήκα ενδιαφέροντα. Δεν είναι σίγουρα τα πιο ταιριαστά στην ιδιοσυγκρασία μου αλλά τώρα πια δεν τα απορρίπτω μπορώ και έρχομαι κοντά τους. Βασικά στην μικρή επαφή που είχα με την ποίηση προσπαθούσα να καταλάβω τι ακριβώς θέλει να πει ο ποιητής. Όμως μέσα από τις συζητήσεις μας στην λέσχη Τόλη αλλά και σε κατ'ιδίαν με την Λένα έχω αλλάξει τρόπο σκέψεις και μοιραία της οπτικής που βλέπω την ποίηση.
Λάμπουν σαν Δάκρυα τα Χριστούγεννα
Δεν χορταίνω να το διαβάζω.
Υ.Γ Είχα ανεβάσει στο blog μου το video της δολοφονίας του Αλέξανδρου και σήμερα το πλαισίωσα Τόλη με το ποίημα σου "Eπικίνδυνα έως απαράδεκτα αθώος" (για να πω την αλήθεια το είδα από post της Λένας)σαν φόρο τιμής σε έναν νέο που δεν πρόλαβε να γνωρίσει τον έρωτα παραμόνο την βία.
Ασφαλώς χρειάζεται μια εξοικείωση, Τάσο μου. Και μια διάθεση να διακρίνεις το αξιόλογο, με κατά το δυνατόν αντικειμενικά κριτήρια, ακόμη κι όταν δεν σε εκφράζει προσωπικά. Κάποτε κι εγώ απέρριπτα ό,τι δεν ταίριαζε στην ιδιοσυγκρασία μου. Κάποτε ήμουν ολοκληρωτικά οργισμένος και απέρριπτα κάθε είδους ποίηση εκτός από την κοινωνική. Τώρα πιστεύω ότι ωρίμασα (επιτέλους).
Τα ποιήματα του Στάθη Κουτσούνη είναι εντελώς διαφορετικά από τα δικά μου. Καλώς. Τον σέβομαι και τον εκτιμώ ως ποιητή. Ας ανθίσουν χίλια λουλούδια. Και ο κάθε αναγνώστης ας βρει το δικό του μεθυστικό άρωμα.
Είδα το ιστολόγιό σου και σε ευχαριστώ για την προτίμηση. Η ελληνική κοινωνία συνεχίζει να σκοτώνει τα παιδιά της. Η μητριά πατρίδα.
Πολύ εύστοχο όντως μοιάζει με κακιά μητριά ειδικά από τότε που παντρεύτηκε τους λιμοκοντόρους της σύγχρονης πολιτικής.
Με δυσκόλεψε λίγο αλλά το έβαλα επιτέλους το Λάμπουν σαν Δάκρυα τα Χριστούγεννα στο blog μου. Ε θα ήταν κρίμα γιατί μου αρέσει τόσο πολύ, ελπίζω και στους αναγνώστες μου.
ΥΓ Αν μπορέσεις Τόλη να ξεκλέψεις λίγο χρόνο μέχρι τις 28.12 που πιστεύω να τα πούμε από κοντά, για να μου κάνεις μερικές παρατηρήσεις για τον Μέγα ζωγράφο θα σου ήμουν ευγνώμων.
Αυτή τη φορά ανταποκρίθηκα ακαριαία, Τάσο. Διάβασα το κείμενό σου και έγραψα ένα σύντομο σχόλιο στο ιστολόγιό σου. Περισσότερα, αν θέλεις, στις 28.12 από κοντά.
Σε ευχαριστώ πολύ Τόλη ειδικά που αφιέρωσες στο γραπτό μου την προσοχή σου τόσο αργά την νύχτα. Σίγουρα από κοντά και πάλι σε ευχαριστώ γιατί δίνεις απλόχερα σε εμάς τους νεοσσούς την ανεκτίμητη εμπειρία σου.
Δημοσίευση σχολίου