Στο βιβλίο του Terre des hommes, σελ. 210, o Antoine de Saint-Exupery γράφει : Επισκέφτηκα στο μέτωπο της Μαδρίτης ένα σχολείο που είχε στηθεί πεντακόσια μέτρα από τα χαρακώματα, πίσω από ένα μικρό τοίχο και πάνω σε έναν λοφίσκο. Ένας δεκανέας δίδασκε βοτανολογία. Τραβούσε προσεκτικά τα πέταλα μιας παπαρούνας. Τριγύρω του ήταν μαζεμένοι γενειοφόροι στρατιώτες, με το πηγούνι βαθιά μέσα στα χέρια τους, συνοφρυωμένοι από την προσπάθεια να συγκεντρωθούν. Δεν καταλάβαιναν το μάθημα πολύ καλά αλλά τους είχαν πει : «είστε κτήνη που μόλις βγήκαν από τις τρύπες τους και πρέπει να σας σώσουμε για την ανθρωπότητα». Και με πόδια βαριά έσπευδαν προς το φως.
Hugh Thomas, O Iσπανικός Εμφύλιος Πόλεμος (1936-1939), 1961
Πριν από 70 χρόνια στην Ισπανία χρειαζόταν ένα θαύμα που δεν έγινε. Και σήμερα χρειάζεται ένα θαύμα. Ένα θαύμα διαφορετικό για διαφορετικού είδους κτήνη. Όχι σε τοπική αλλά σε παγκόσμια κλίμακα. Πιστεύετε στα θαύματα; Πιστεύετε ότι τα κτήνη μπορούν να σωθούν για την ανθρωπότητα;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
Παραμένω αισιόδοξος άνθρωπος, παρά τα όσα έχω περάσει στη ζωή μου. Και ναι, πιστεύω στα θαύματα. Τα μικρά καθημερινά θαύματα.
Για τα κτήνη δεν ξέρω να πω. Εξαρτάται από τα ίδια, αν θα θελήσουν να δεχτούν τη χάρη. Όσο κι αν προσπαθήσουμε, αν δεν το θέλουν... Η παροιμία λέει, στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα.
Φοβάμαι ότι τα γραβατοφορεμένα κτήνη με τα μεταπτυχιακά είναι πολύ χειρότερα από τα αναλφάβητα. Γιατί η μόρφωση αποκτάται, κανένας αλχημιστής όμως ως τώρα δεν βρήκε τον τρόπο να μετατρέψει τα σκατά σε ψυχή.
Αυτά τα όντα μάλλον με το διάολο πρέπει να παρομοιάζονται, αφού μάλλον δεν έχουν ψυχή. Ή την έχουν χάσει καθ' οδόν για το μεταπτυχιακό, γιατί μαθαίνουν ότι μόνο πατώντας επί πτωμάτων μπορούν να θεωρούνται επιτυχημένοι.
Δημοσίευση σχολίου