Ανώνυμο άνθος

Στον κήπο της σιωπής
με τα ιερατικά
συναθροισμένα κυπαρίσσια
ένας πράος Αέρας
θωπεύει
των γηρασμένων μνημάτων
τις γραφές
εκείνες τις οικτρότατες
της συντριβής
ενθάδε κείται
εγεννήθη
απέθανε

Απ' τις παλιές
μακρόσυρτες βροχές
τα γράμματα
έχουν ατονήσει
μόλις τα ίχνη τους
διακρίνονται

Όμως
η ώρα τώρα
είναι πλέον της Άνοιξης
γαλάζιο θάμβος
άσπιλο και γλυκύ
ο Ουρανός
Κι εσύ
τι λες λοιπόν
ανώνυμο άνθος
- άλικο χρώμα ελάχιστο
τρεμίζοντας -
στο περιθώριο
της επιτάφιας πέτρας
τι λες
με το λιγνό σου μίσχο
που ωσάν
από άγριαν ελπίδα
υποφέρει;

Ποιος
μεσ' απ' τα σκοτάδια
των χωμάτων
ν' ανεβεί επιμένει
ποιος τάχα
προσπαθεί
να υπάρξει πάλι;

Εντούτοις η ώρα
είναι πλέον της Άνοιξης
δοξαστικός
ο πράος Αέρας
με τελετής νικητηρίων
προαίσθημα

Στον κήπο της σιωπής
άρωμα Έρωτα
ευωδιάζει
ανθίζουν οι ανεπίστρεπτοι
επιστρέφουν.

Δημήτρης Σουρβίνος
Δημοσιεύτηκε στο ημερολόγιο της Εταιρείας Συγγραφέων
του έτους 1996 και αναδημοσιεύτηκε στο αφιέρωμα του
περιοδικού Πόρφυρας, Φυλλάδιο 128, Ιούλιος - Σεπτέμβριος 2008